Bij de post zat een klein boekje met een ventje op de cover, wie is hij? Dat is Daniël, hij groeit op in een gewoon gezin in Amsterdam. Alles lijkt goed te gaan tot hij ineens toch anders dan zijn vriendjes blijkt te zijn. Zijn ouders zijn steeds nerveuzer. Hij voelt dat er iets aan de hand is maar kom daar maar achter als kleine jongen. De verwoording van de dreiging is heel mooi gedaan en geleidelijk toegevoegd aan het verhaal van Daniël. Gelukkig heeft hij zijn vriendje Appie. Op een dag gaan Daniël en zijn ouders onderduiken. Daniëls wereld wordt kleiner en kleiner. Dan worden ze verraden en samen met zijn moeder wordt hij opgesloten in de Hollandse Schouwburg, de plek waar Joden worden verzameld om op transport te gaan naar Westerbork. Dan volgt er een hartverscheurend verhaal, verteld vanuit Daniël over hoe zijn reis verloopt. Ik was echt ontroerd na het lezen van dit verhaal.
Het is een van de vele verhalen die we de laatste jaren steeds vaker lezen en horen. In dit boek is het op zo’n rustige en mooie manier verteld vanuit het kind dat centraal staat. Goed te gebruiken om aan oudere kinderen voor te lezen of te laten lezen.
“Hij zou best even willen huilen. Maar zijn tranen lijken opgedroogd. En hij moet er nog wat sparen voor later. Want hij weet niet wat er allemaal nog komen gaat.” Met zinnen als deze beschrijft Henriëtte op een mooie manier wat de situatie met Daniël doet, hij past zich steeds meer aan en wordt te snel een grote jongen. Met steeds een rotsvast vertrouwen in de verschillende mensen die hij tegenkomt op zijn lange reis.
Er staat een aantal foto’s in het boek waardoor het nog meer bij je binnenkomt. Heel knap hoe Henriëtte in een klein boekje een groots verhaal kan vertellen. Een verhaal dat je echt bij zal blijven.
Geef een reactie