De schrijvers hebben met het gebruik van wat ouders schrijven en vertellen, een helpend beeld gegeven van wat het voor ouders (en broers en zussen) inhoudt om een kind (en broer of zus) te verliezen. Door de verhalen en de korte stukken van de schrijvers, krijg je vat op de gedachten en gevoelens die door je heen kunnen gaan rond deze gebeurtenis. Het verdriet, de angst, de schuldgevoelens, de schaamte, de jaloezie, de boosheid, de somberheid en het effect op je lichaam, het komt allemaal aan de orde. Er wordt ook gesproken vanuit de ervaring van het geloof. Op een eerlijke manier wordt verteld hoe de zowel niet-helpende als helpende reacties van mensen uit de geloofsomgeving is geweest. Ook dat helpt om te begrijpen hoe het kan gaan in de weg van de rouw om een kind dat is overleden. Ook de voor altijd veranderde relatie tussen ouders of tussen ouders en kinderen komt aan de orde.
De reacties van rouw in de verschillende leeftijdsfasen van een kind worden genoemd. Van de baby, die niet kan begrijpen dat een zus of broer overleed maar toch ook ervaart dat dingen anders zijn geworden, tot de tiener, die tegen zijn moeder zegt: “Mam, wij zijn er ook nog.” Er wordt aandacht besteed aan de tijd van rouw en aan de pogingen om het leven weer op te pakken, ook al is alles veranderd. Hoe moeilijk is dat soms. Aan het eind komen de ouders (een aantal jaren na het verlies van hun kind) opnieuw in beeld. Dat is mooi om het beeld van de processen waarin zij zaten, completer te maken.
Het boek is helpend voor ouders om met hun eigen verdriet en vragen te leren omgaan en hun houding ten opzichte van het verdriet en de pijn bij de andere kinderen te bepalen. Ik mis in dit boek een behandeling van zaken als iedereen volwassen is, of het kind volwassen is en de andere kinderen nog niet. Hoe je met het verdriet van je schoonkind kunt omgaan, nu hij of zij je schoonkind niet meer is, maar toch altijd zal blijven. Wat, als je al kleinkinderen hebt? Hoe kun je omgaan met je eigen verdriet en dat van je kinderen en kleinkinderen? Wat als je schoonkind voor je eigen gevoel te snel weer aan een relatie begint, of juist helemaal niet meer een relatie krijgt? Er is een literatuurlijst opgenomen.
Geef een reactie