Brigitte en Iris zijn goede vriendinnen en doen een weekendje Praag. Brigitte maakt op de Karelsbrug kennis met de kunstschilder Vilek en door haar blinde verliefdheid brengt haar dat later in het boek in een onverkwikkelijk avontuur. Iris maakt in de trein op weg naar huis, terug van hun weekendje Praag, kennis met Florian. Doordat Iris plotseling genoodzaakt is een man te reanimeren en Florian haar adres en telefoonnummer met bloes en al in de was doet, zijn ze geen van twee in staat om elkaar te vinden in de daaropvolgende drie maanden. Het leven gaat verder, maar ze kunnen de ander toch niet vergeten en in contact met de andere sekse dringt zich steeds het beeld van de ontmoeting in de trein op, waar ze voor heel even hartsmaatjes waren en een enorme indruk op elkaar maakten.
Door een kordaat en hilarisch optreden van de eerst een beetje erg naïeve Brigitte, voorkomt ze een al te dramatische afloop van haar avontuur en het zou geen leuk boek zijn als Florian Iris niet meer zou tegenkomen. Maar een vrouw die van liefdesemoties flauwvalt, lijkt me ietwat achttiende eeuws. Geluk, vrolijkheid, zelfs avontuurlijke spanning en het verlangen naar een levensmaatje komen je op elke bladzijde van dit boek tegemoet. Lekker luchtig, niet te diep, geen overgebleven trauma’s, en een feel-good eind aan deze liefdesroman. Een boek voor als je een weekendje Praag doet.
Geef een reactie