Eleonora heeft jarenlang geluiden bij de buren gehoord die ze liever niet wilde horen. Haar buurjongen Bas wordt zwaar mishandeld. Geïnspireerd door de woorden van haar Meester bedenkt ze een plan. Maar het lijkt erop dat haar plan zinloos is. Als de buurjongen eindelijk achttien is, wordt hij uit huis geschopt. Eleonora ziet kans om afscheid van haar buurjongen te nemen en hem een rugtas met inhoud te geven. Ze blijft dagelijks aan hem denken.
Bas had een klasgenoot, Gert, die een lieve moeder had. Hij heeft zulke goede herinneringen aan die moeder dat hij zichzelf Gert noemt. Hij leeft op straat, op twee bankjes. In de tas van de buurvrouw zat ook een Bijbel waarin hij na jaren begon te lezen. Daardoor verandert zijn leven en nu leeft hij met Emmanuel. Zijn kameraden Stef en Mike hebben hem van tijd tot tijd nodig, maar Bas heeft ook de handen vol aan zichzelf.
Een sjofel uitziend jongetje dat met de bus naar school gaat, trekt zijn aandacht. Hij noemt hem Bas, omdat hij de indruk heeft dat het jochie ook mishandeld wordt. Als hij kennis met hem maakt, blijkt het heel anders te zijn dan hij denkt…
Ik vind dit een bijzonder aangrijpend en ontroerend boek. De auteur heeft zich goed ingeleefd in het leven van een dakloze. Ook het karakter van Eleonora is goed neergezet. Het evangelie komt er op een mooie manier in naar voren. Het eind is heel verrassend.
Geef een reactie