Lotte, Hannah en Emmy zijn vriendinnen en zitten bij elkaar in de tweede klas van de hbs. Ze noemen zichzelf de drie musketiers.
Het is zomer 1941. In het begin lijken ze nog niet zoveel van de oorlog te merken, maar naarmate het verhaal vordert nemen de spanningen toe.
Hannah is een Jodin. Zij krijgt steeds meer beperkingen opgelegd. Zo mag zij na de zomervakantie niet meer terug naar de hbs, maar moet naar een speciale Jodenschool.
Ook de afspraken met haar vriendinnen worden anders, want een middagje naar het zwembad of het park mag niet meer.
Hannah moet samen met haar ouders een Jodenster gaan dragen. Het wordt steeds gevaarlijker voor hen. Na een poosje moeten ze onderduiken.
Lotte wordt onverwachts koerierster en gaat daarna steeds meer voor de verzetsgroep doen. Ze verzint smoesjes tegenover Emmy, die niet mag weten waar zij allemaal mee bezig is.
Emmy’s ouders zijn lid van de NSB. Emmy vindt het maar lastig, want ze weet niet goed meer wat ze ervan moet denken.
Ze wordt verliefd op een Duitse soldaat en wordt zwanger van hem.
Zou de vriendschap sterk genoeg zijn om de tegenstrijdige standpunten te kunnen overbruggen?
De schrijfster is erin geslaagd om een boeiend en realistisch verhaal te schrijven over de Tweede Wereldoorlog vanuit de belevenis van drie vriendinnen.
Al gelijk bij het eerste hoofdstuk word je het verhaal in getrokken en het laat je niet los voordat je de laatste bladzij hebt gelezen.
De gruwelijke details in het concentratiekamp, het vrijwilligerswerk in het ziekenhuis na de slag om Arnhem, de represaillesmaatregelen voor het verzet en het intense lijden binnen de gezinnen, worden open en eerlijk in dit boek beschreven.
Jammer dat het geloof bijna niet in het boek voorkomt. Juist in tijden van grote nood kun je hierin zoveel steun en houvast vinden. Het had een waardevolle toevoeging geweest.
