‘Voor het evangelie zijn alle volken gelijk’ is de ondertitel van dit boek. Daarmee geeft Steven Paas direct zijn standpunt weer. In dit boek legt hij uit dat zijn sympathie voor Israël voor hem vanzelfsprekend is, dat hij liefde heeft voor zijn Joodse naaste. Maar sinds het verlossingswerk van Christus heeft elk mens Hem nodig om tot wedergeboorte te komen, daarin verschilt een Jood niet van enig ander mens.
Al eerder schreef Paas over dit onderwerp (Christian Zionism examined en Israëlvisies in beweging). Maar meer dan de vorige uitgaven is dit een boek voor iedereen. Er is laagdrempelig geschreven, voor elk mens te begrijpen, hoe in de kerkgeschiedenis over dit onderwerp gedacht werd. Met name de visie van Luther wordt uitgebreid toegelicht. Natuurlijk was er ook in het verleden al onenigheid over de positie van het Joodse volk. Hebben zij een aparte plek bij God of is deze aparte plek opgeheven door de komst van Christus? Daarbij komt dan ook de vraag op hoe men teksten uit het Oude Testament moet interpreteren: letterlijk of geestelijk. En wat dan met de teksten uit het Bijbelboek Openbaring? Ook op deze vragen gaat Paas in.
Steven Paas heeft te maken met veel weerstand vanuit medechristenen. Het siert hem dat hij in dit boek spreekt over broeders en zusters en dat hij niet, zoals ook wel gebeurt, mensen met een andere Israëlvisie valse christenen noemt. Maar hoe moeten we nu omgaan met deze verschillende visies? Persoonlijk geloof ik in wat in Romeinen 3 geschreven staat: Abraham is de voorvader van alle gelovige Joden en alle gelovigen uit de heidenen. Zij allen kunnen alleen behouden worden door het bloed van Christus. Welke plaats het Joodse volk als onze ‘oudste broeder’ heeft, kan ik alleen beantwoorden door het Oude Testament (beter: Verbond) te lezen. Ik geloof dat er profetieën zijn die nog niet in vervulling zijn gegaan, of die bezig zijn in vervulling te gaan, zoals de terugkeer naar Israël vanuit de hele wereld. Deze terugkeer is al bezig sinds 1880 en gaat in een razend tempo. Mijns inziens mogen we hierin een vervulling van een Bijbelse belofte zien. Paas noemt dit een ‘zacht’ Israëlisme. De leer van ‘de bedelingen’ is wat mij betreft een manier van kijken waarbij de geschiedenis te veel in hokjes is geplaatst. Hierover is ook binnen de aanhangers van het dispensationalisme (zij die geloven in de leer der bedelingen) veel verschil van mening. Ik geloof dat God ons wat dat betreft nog gaat verrassen….. Tot die tijd zullen er altijd meningsverschillen blijven tussen gelovigen.
Ik zou iedereen willen aanraden dit boek van Steven Paas te lezen, ook al heb je een andere visie. Daarnaast zou je het boek ‘Wake up!’ kunnen lezen (klik hier) waarin een tegenovergestelde visie wordt besproken. Mij werd eens verteld dat ik geen ware christen was omdat ik niet het juiste beeld op de toekomst had. In het boek citeert Paas een passage van Christenen voor Israël waar hetzelfde wordt beweerd. Ik ben ervan overtuigd dat onze hemelse Vader ons allen als Zijn kinderen aangenomen heeft die gewassen zijn in het bloed van Zijn Zoon, onze Heere Jezus Christus. Ongeacht onze eventuele verkeerde zienswijze op Israël en/of de toekomst.
Geef een reactie