Echt een heerlijke vakantieroman! Na de dood van haar man Henry moet Heidi verder met haar leven. Maar het eerste deel van het boek laat zien, dat het voor Heidi niet eenvoudig is. Toch heeft Bridget Asher geen boek willen schrijven over rouw en verlies alleen. Op een subtiele manier met alle Henry verhalen wordt een schitterend verhaal van liefde geschreven vol met clichés, die je zo op een tegeltje zou willen zetten.
Maar er zijn nog meer verhalen, verhalen over het huis in de Provence, waar mensen liefde vinden. Heidi is er als kind vaak geweest met haar moeder en haar zus. Nu vinden haar moeder en zus dat het tijd is voor Heidi om haar leven weer op te pakken en daarom sturen ze haar met een list naar Frankrijk. Zij moet de renovatie van het vakantiehuis opzetten. Heidi gaat samen met haar zoon en haar 16-jarig nichtje. Ze beleven allerlei avonturen, heel herkenbaar voor vakantiegangers. Ondertussen wordt er aan veel meer gewerkt dan alleen aan het huis, ook haar eigen leven komt weer tot bloei, door alle geuren en smaken van Zuid-Frankrijk.
Brigdet Asher sluit haar roman af met een paar recepten uit de Franse keuken en een toelichting waarom ze dit verhaal heeft geschreven. Er zijn zelfs gespreksvragen opgenomen aan het eind.
Het is geen christelijke roman, maar er valt geen verkeerd woord. Aan de andere kant is het wel een boek waar het huidige 'spirituele' klimaat in doordruppelt. Heidi bezoekt kerken en ontdekt tot haar spijt dat ze niet meer kan bidden, iets wat ze vroeger voor het slapen gaan wel heeft gedaan. Als de familie beslissen moet nemen, gaan ze uren voor de berg zitten. "Voelen, contact maken en beslissingen die zich vanzelf aandienen" is ook een terugkerend refrein in het boek.
Geef een reactie