Evi Lammers krijgt te horen dat zij aan beginnende dementie lijdt. In haar kleine leefomgeving heeft niemand weet van haar verleden. Dit beangstigt haar, want wat als zij straks haar herinneringen kwijtraakt? Zal iemand haar dan nog kennen en herinneren? Dit is voor haar de aanzet om met haar overbuurvrouw in zee te gaan om haar levensverhaal stap voor stap te delen en onder ogen te zien.
In dit boek zijn de moeite en problemen die bij het dementieproces horen, heel herkenbaar verwoord. Het wordt goed voelbaar dat de grip op het verleden minder wordt en het verleden zich steeds meer aandient. Tegelijkertijd wordt op een liefdevolle maar ook aangrijpende wijze het leven met de gevolgen van incest en prostitutie in beeld gebracht. Het geheel wekt een goed doorleefde indruk op.
De verhaallijn is mooi opgebouwd. Het onderscheid tussen heden en verleden is duidelijk in de vormgeving weergegeven. De gebeurtenissen volgen elkaar geregeld in rap tempo op; wat enerzijds de vaart in het verhaal er goed inhoudt, maar anderzijds soms bijna onvoorstelbaar is. De titel van dit boek komt in de ontknoping helemaal tot zijn recht. De onderlinge relaties zijn vooral warm en vanuit een zorgzame kant benaderd. Als lezer miste ik hierin echter weleens wat schuring.
Hoewel dit boek een vervolg is op ‘Winterpad’, is dit boek ook heel goed als zelfstandig boek te lezen. Bij de eerste paar bladzijdes is het even goed opletten welke personen aan bod komen, maar voor in het boek is heel handig een lijst met personages opgenomen. Elk hoofdstuk is versierd met een eenvoudige tekening, die goed aansluit bij de cover. Het omslagontwerp en het binnenwerk geeft als geheel een goed verzorgde indruk.
Al met al een prachtig boek dat van harte aanbevolen wordt.
Geef een reactie