In Parijs wordt Justines zoon Malcolm aangereden en raakt in coma. Degene die de aanrijding veroorzaakte, is doorgereden. Een getuige zag dat het een mokkakleurige Mercedes was met een blonde vrouw achter het stuur. Omdat er te hard gereden werd, kon de getuige geen volledige kenteken geven.
Justine doet alles om de dader te achterhalen. Keer op keer neemt ze contact op met de politie, maar Andrew haar man lijkt stoïcijns te blijven en vindt dat ze de politie hun werk moet laten doen. Justine raakt helemaal ontregeld. Haar werk lijdt eronder en ze moet moeite doen om haar dochter aandacht te geven.
Dan hoort ze dat de politie eindelijk weet wie de bestuurder was van de Mercedes. Justine krijgt de agent waar ze het meest contact mee heeft, zover dat hij haar de naam en het adres geeft van de vrouw. Justine gaat erheen en confronteert de vrouw. Als de vrouw ontkent en kan bewijzen dat ze op die bewuste dag niet in Parijs was, beschrijft Justine nogmaals het uiterlijk van degene die achter het stuur zat. Dan komt ze achter de waarheid...
Een boeiende roman over een onderwerp dat je niet zo vaak tegenkomt. De auteur geeft treffend de gevoelens van Justine weer en door veel korte zinnen te gebruiken, leest het boek vlot. Jammer dat er hier en daar vloeken en schuttingtaal gebezigd worden. Daar hadden, wat mij betreft beter andere termen voor gebruikt kunnen worden.
Geef een reactie