Bruno is de negenjarige zoon van een Duitse commandant. Hij woont in een mooi huis in Berlijn, en heeft drie goede vrienden. Op een dag gaan ze plotseling verhuizen naar "Oudwis". Het huis is veel kleiner en staat op een kale, verlaten plek. Bruno en zijn zus Gretel vinden het vreselijk dat ze niet meer in Berlijn wonen. Ze voelen zich eenzaam en Bruno mist zijn vrienden ontzettend.
Als Bruno op een dag uit het raam kijkt, zit hij tot zijn verbazing jongens en mannen lopen, gekleed in gestreepte pyjama's en een gestreepte muts op. Er lopen ook soldaten bij. Er is een grote afrastering om het terrein. Bruno begrijpt niet wat die mensen daar doen; hij zou wel met die jongens willen spelen. Op een dag loopt hij erheen en ziet een jongen aankomen. Hij maakt contact met hem. De jongen heet Shmuel en blijkt op dezelfde dag geboren te zijn als Bruno. Ze praten over allerlei dingen maar Bruno kan nog steeds niet begrijpen waarom Shmuel met al die andere mensen achter een hek woont. Van Shmuel verneemt hij dat ze in Polen zijn; volgens hemzelf wonen ze in Duitsland. Bruno blijft Shmuel een jaar lang bezoeken. De namen van zijn drie vrienden in Berlijn is hij vergeten; Shmuel is nu zijn enige, echte vriend!
Dan vertelt vader dat hij met Gretel en moeder teruggaan naar Berlijn. Bruno vraagt zich af of hij dat nog wel wil, dan kan hij Shmuel niet meer zien. Hij wil erg graag achter het hek kijken. Als hij zijn vriend weer bezoekt, vraagt hij of deze aan een gestreepte pyjama kan komen. Niemand zal hem hem herkennen want hij is namelijk kaal geschoren in verband met hoofdluis. Op de dag van het afscheid komt Shmuel bij het hek met een pyjama. Het lukt Bruno om onder het hek door te kruipen en samen met zijn vriend gaat hij op "ontdekkingsreis" zoals hij het zelf noemt. Dan gebeurt er iets heel dramatisch....
Een bijzonder indrukwekkend boek, knap geschreven vanuit het perspectief van een negenjarige jongen. Hij begrijpt veel dingen niet en probeert te bedenken hoe het allemaal in elkaar zit. Het taalgebruik is netjes, geen vloeken of scheldpartijen. De woorden "concentratiekamp", "Auschwitz" en "Hitler" worden niet gebruikt; toch komen ze er duidelijk in voor.
Het is een boek dat niet goed afloopt. Jammer dat er nogal vaak dezelfde storende taalfout wordt gemaakt: er staat vaak "wat" als er "dat" moet staan.
Geef een reactie