Pastorale boeken hebben mijn belangstelling. Het boek Job uit de Bijbel ook. Wellicht heeft dat te maken met het feit dat ik door de ziekte ms te maken heb gehad met vele verlammingsverschijnselen, handicaps, rolstoelafhankelijkheid en voor een groot deel buiten de maatschappij staan. Dit alles maakt dat Job heel dichtbij komt. Maar, wonder boven wonder, ik ontving van God een (gedeeltelijke) genezing op het gebed. Ook daarin zag ik weer een gelijkenis met Job.
Dat ik dit boek heel persoonlijk op mezelf betrek en bovenstaande met jullie deel, komt doordat ik duidelijk wil maken dat ook Koert Koster dit doet in zijn boek. Koert schuwt niet om zijn persoonlijke lijden met de lezer te delen. Dat is een mooie combinatie. Vaak lezen we wat in de Bijbel staat als iets ‘verhevens’ en dan is het goed om je te realiseren dat wat Job meemaakte van alle tijden is.
Theologisch en pastoraal schrijft Koert Koster soepel en toegankelijk. Waar nodig zijn voetnoten toegevoegd. Alle lijden komt aan de beurt: lichamelijk, psychisch, geestelijk en sociaal. Juist ook dat laatste vond ik erg mooi; daar wordt nooit over geschreven. Maar het is waar, je kunt sociaal lijden, vooral wanneer je je buitengesloten voelt. Achter in het boek zijn vragen toegevoegd om over na te denken, alleen, of bij voorkeur, in een kleine groep. Als ik een klein minpuntje mag noemen; hier en daar komen sommige passages wat rommelig over en daar moet je even doorheen lezen.
Het levensverhaal van Koert komt niet in één keer. Steeds deelt hij fragmenten uit zijn persoonlijke leven. En wat een lijden kent deze man. Het maakte een diepe indruk op me. Ook in zijn verhaal zie ik een overeenkomst met het mijne: God heelt, maar niet altijd geheel. Koert heeft nog steeds last van psychisch lijden, ook bij mij is de ms niet geheel verdwenen.
Koert is een nog altijd een kwetsbare man. Ik lees zijn pijn tussen de regels door. Maar hij heeft kracht gekregen in zijn zwakheid. En dat gebruikt hij. Job is niet zijn enige boek. Hij mocht theologie en filosofie studeren en dit gebruiken in Gods koninkrijk. Daarom een positief einde: Soli Deo gloria!
Geef een reactie