Anne Rice heeft het gewaagd om een boek te schrijven over het Joodse leven aan het begin van onze jaartelling vanuit het perspectief van Jezus zelf. Hoewel gezegd wordt op de achterflap dat zij een duizelingwekkende roman heeft gecreëerd, heb ik dat niet zo ervaren. Je kunt eerder spreken van een interessante roman . Het verhaalt ongeveer een jaar van Jezus' leven en een gebeurtenis uit zijn leven, namelijk het vertrek van Jozef en Maria uit Egypte weer terug naar hun thuisland Israël. De schrijfster heeft waarheid, fictie, legendes en inlegkunde gebruikt voor haar verhaal. Mijn vraag is: kun je dat wel doen met een historisch zoveel besproken persoon als Jezus?
Het verhaal begint als Jezus zeven jaar is en met Maria en Jozef uit Egypte vertrekt. Niet alleen Maria en Jozef zijn erbij, ook een heel arsenaal aan familieleden waaronder Kleopas, de broer van Maria die nogal vaak op de voorgrond treedt. Opmerkelijk is dat de auteur Jezus als kind al wonderen laat doen, terwijl Jezus nog niet weet Wie Hij werkelijk is. Op de eerste pagina zegt Hij iets tegen een pestkop en voelt Hij kracht uit Zich stromen. De jongen valt dood neer en later wekt Hij hem weer tot leven. Ik vind dat deze legende niets toevoegt aan het verhaal.
Het boek is het resultaat van een nauwkeurige bronnenstudie. Toch heeft de auteur enkele dingen beslist over het hoofd gezien.
- Het Katholieke denkbeeld dat Maria altijd maagd is gebleven, komt sterk naar voren in de passage waarin Maria haar Zoon vertelt dat ze nooit met een man naar bed is geweest en dat dat ook nooit zal gebeuren. Het gegeven dat Jacobus de broer is van Jezus, heeft de schrijfster 'opgelost' door Jacobus een zoon van Jozef en zijn eerste vrouw te laten zijn. Dit gaat in tegen de historische werkelijkheid, die beschrijft dat Jezus nog meer broers en zussen heeft gekregen.
- Jozef zou de reden niet weten van de vlucht naar Egypte, terwijl Mattheus 2 vers 13 duidelijk vertelt dat een engel dat aan Jozef zelf heeft meegedeeld.
- Als Jozef Jezus en andere kinderen het verhaal van Jona vertelt, wordt er afwisselend de term grote vis en walvis gebruikt, terwijl de Bijbel enkel spreekt over een grote vis.
De achterflap vermeldt dat het boek lovend is ontvangen door theologen en christelijke leiders waaronder James Dobson. Dat verbaast me vanwege de genoemde on-Bijbelse elementen die er in voorkomen. Er wordt in dit boek niet uitgegaan van de Bijbel als het Woord van God.
Wat vermeldenswaard is, dat het Joodse leven van die dagen bijzonder goed beschreven is.
Geef een reactie