De moeder van Lisanne krijgt slecht nieuws, ze heeft kanker en zal overlijden. Vanaf dat moment is het hele gezin in shock en doen ze er alles aan om dit proces zo mooi mogelijk te laten verlopen. Lisanne trekt zich terug uit het openbare leven en steekt al haar energie in haar moeder. Dan overlijdt haar moeder en daarna is het aan Lisanne om hier een plekje voor te zoeken en te vinden. Dat gaat met ups en downs met als resultaat een heel mooi, fijn en eerlijk boek waarmee ze anderen echt kan helpen.
“Als iemand doodgaat is iedereen ineens rouwdeskundige”.
Elk hoofdstuk begint met een zin die je vaak te horen krijgt zoals: “bespreek wat je nog wilt bespreken” of “heb je het al een plekje gegeven?” Soms zijn het zinnen die je tenen doen krommen maar aan de andere kant stelt Lisanne dat alles beter is dan zwijgen. Haar moeder gaat dood en Lisanne voelt zich alleen in het rouwproces wat er in de periode voor het overlijden van haar moeder maar vooral wat er na het overlijden van haar moeder gebeurt. Ze bedenkt van alles om erdoorheen te komen maar dat gaat zomaar niet. Gelukkig zijn haar vrienden en familieleden ervaren rouwdeskundigen en krijgt ze verschillende adviezen. Allemaal goed en lief bedoeld, maar kan Lisanne er wel mee overweg?
Een van de heftigste momenten in het boek is als Lisanne anderhalve pagina volschrijft met de zin “ik heb geen moeder meer”. Daar spreekt zoveel verdriet uit. De echte verwerking lijkt pas plaats te gaan vinden tijdens het schrijven van dit boek. Een echte pageturner want het verhaal over haar moeders ziekte en het overlijden zal voor veel mensen herkenbaar zijn. Het is geen handboek maar een goud eerlijk verhaal, geen roman, geen thriller, maar echt gebeurd en nog elke dag te voelen. De lezer voelt met Lisanne mee. Een boek om gelezen te hebben en nog eens te lezen als je zelf in zo’n situatie terechtkomt.
Geef een reactie