Een heel boek nodig hebben om uit te leggen hoe het kan gaan in je gedachteleven en wat de invloed daarvan is op je keuzes en je leven; dat is niet iets dat Gabriëlle Dik van tevoren zou bedenken, maar toch blijkt na jaren van ontwikkelen dat zij en met haar veel andere mensen worstelen met allerlei gedachten over wie je zelf bent of hoe je zou moeten zijn. Met name omdat het Godsbeeld er een uit de kindertijd is en maar slecht wordt gecorrigeerd, hoe vaak er ook in de Bijbel wordt gelezen of wordt gebeden. Misschien ook omdat ze, zoals ze zelf zegt, een gevoelig meisje was.
Maar hoe het ook zij, dwars door haar persoonlijke verhaal heen, stelt Gabriëlle goede vragen en maakt ze opmerkingen die binnen kunnen komen als je ervoor open staat. Een van die vragen is: “Vertrouw je God volledig?” Ik kauw dan op zo’n vraag en laat de nadruk steeds verschuiven. Vertróúw ik God volledig? Vertrouw ik Gód volledig? Vertrouw ik God vollédig? Het leidt me direct naar het getuigenis van Mercy Me en het daarop stoelende lied ‘Even if’. Zelfs als.. en dan gaat het over lichamelijk chronische ziekten, dood en verlies, zelfs in die situatie weet ik dat God daar is en dat ik Hem alleen wil eren.
Gabriëlle noemt de angst waar we in gevangen kunnen zitten. Door gedachten als: “Wat als mijn man vanavond niet meer thuiskomt”, “wat als ik kanker krijg”, “wat als”… Het kan ervoor zorgen dat je hart op hol slaat, je keel dichtknijpt, je je letterlijk misselijk voelt, je enorm zwak wordt om vandaag te leven. Wat zou het heerlijk zijn om onbevangen te kunnen zijn. Als de komende dag een cadeau voor je is, een onverwacht avontuur. En dan stelt Gabriëlle weer juist die vragen waar ieder mens af en toe bij stil zou moeten staan. Wat bepaalt de grenzen van mijn comfortzone? Na jaren worstelen wordt Gabriëlle geconfronteerd met de keus. Het is een soort wedergeboorte, een bevrijding uit het oude gedachtepatroon, een nieuw inzicht, een zich geaccepteerd weten door God zoals ze is. Prachtig om te lezen en je door te laten raken. Het is aan de lezer zelf of hij als gevolg van deze spiegel ook wil kijken naar zichzelf en zijn eigen gedachten en aannames.
In de loop van haar ontdekkingstocht heeft Gabriëlle ontdekt hoe goed we erin zijn om die dingen te benoemen waarvan wij vinden dat we eraan moeten werken, maar het haast niet kunnen zeggen waar we goed in zijn. Het is dus met recht een omgekeerde koers als je voortaan je energie geeft aan de dingen waarin je goed bent, die ook kunt benoemen en er vrij van wat voor bedenkingen dan ook uit leeft. Hoe bevrijdend is dit hoofdstuk 13! De rest van het boek is het mooie gevolg van al Gabriëlles bevindingen en wijze raad op het gebied van leven en presentie.
Dit is een boek om steeds weer te pakken. Om weer eens op te zoeken hoe we kunnen omgaan met onze gedachten, onze houding, onze presentie. Het is vlot geschreven en toch gaat het over onze diepste motivaties en overtuigingen. Heel gaaf dat Gabriëlle de moeite heeft genomen om haar lezers te bemoedigen en zelfs even naast ze te lopen, door herkenbare en minder herkenbare situaties uit haar eigen leven en hart te delen.
Geef een reactie