Inger

In dit boek is Inger de hoofdpersoon. Ze is 14 jaar. Het boek lijkt me daarom al geschikt voor tieners. Maar niet alleen de leeftijd van Inger maakt het zo geschikt. Inger gaat door twee heftige dingen, die door Petra Messelink prachtig zijn verwerkt. Het sterven van haar zus maakt dat Inger haar ouders niet wil lastigvallen met haar eigen verdriet. Daarom zoekt ze hulp op internet, maar ze komt daarmee in niet in aanraking met hulp maar met iemand die haar in haar verdriet manipuleert.

Het duurt behoorlijk lang voordat Inger doorheeft wat er precies gebeurt en voordat ze hulp vraagt aan een goede vriend van haar leeftijd. Zowel de rouw om haar zus, als de vervreemdende gevoelens bij misbruik door internet komen ruim aan bod, en vormen zo een evenwichtig emotioneel duo in dit lezenswaardige boek. Eigenlijk vormt het verhaal van Inger een grote waarschuwing voor tieners die te maken krijgen met het sterven van iemand uit hun gezin: Je mag je verdriet best tonen en je mag ook hulp vragen aan mensen die van je houden, ook al hebben zij zelf ook verdriet. Vraag vooral geen hulp aan mensen via internet, mensen die je niet kent en waarvan je hun bedoelingen niet weet.

De overleden zus van Inger, Merel wordt door de herinneringen van Inger een echte zus en het drama van haar jarenlange ziekte en de gevolgen daarvan in het gezin, worden duidelijk door hoe Inger reageert. Petra heeft zich goed kunnen indenken wat het voor de andere kinderen betekent als een kind ziek is en sterft.

Het feit dat Merel stierf net op een moment dat Inger als tiener veel zelf wil ontdekken, maakt het erg spannend. Inger is nog te veel kind om te beseffen dat ze zich in gevaar begeeft, maar te volwassen om zich door haar ouders extra te laten beschermen. Ze is hierdoor zowel boos als argeloos, en dat is een gevaarlijke mix van emoties om mee door het leven te gaan.

Treffend vond ik hoe Petra beschreef hoe weinig Inger zich kan concentreren op school. Hoewel mijn eigen jongens 18 en 21 waren toen hun zus overleed, herken ik het heel sterk, beide jongens waren “een jaar van hun leven kwijt” en hadden tijd nodig om met dit verlies om te gaan en hun eigen leven richting te geven.

Ik geef dit boek 4 sterren en zou het iedere tiener aanraden om te lezen. Dit verdriet en deze gevaren zijn niet ver weg, maar heel dicht bij. Lees er over, dan weet je waar iemand die zijn zus of broer aan de dood verliest, doorheen kan gaan.