Nadat het volk Israël uit Egypte is getrokken, verblijven ze in de woestijn Sinaï. Het boek begint met de geschiedenis van het gouden kalf. De Levieten doden iedereen ongeveer drieduizend man die voor het beeld gebogen hebben en het offers hebben gebracht. Onder hen is Tareq, de man van de half-Egyptische Dvorah. Nu is ze met haar zoontje Matti afhankelijk van haar vreselijke zwager Hassam. Dvorah begrijpt niet hoe hij aan het zwaard van de Levieten ontkomen is. Ze wil zo gauw mogelijk onafhankelijk zijn en wil als vroedvrouw aan de slag. Ze meldt zich aan bij Reva, een vroedvrouw met aanzien bij de Israëlieten.
Shira’s moeder gaat ervan uit dat haar dochter - net als zij - weefster wil worden. Maar Shira wil graag vroedvrouw worden. Ze komt ook bij Reva in de leer en ze leert snel. Dvorah echter, heeft een ontzettende hekel aan haar.
Intussen is Shira verliefd geworden op Ayal. Hij kust haar op een moment dat (denken ze) niemand hen ziet. Shira is helemaal in de wolken maar op een moment dat er een bevalling afschuwelijk misgaat, ontdekt ze dat het de vrouw van Ayal betreft. Shira durft het vak niet meer uit te oefenen.
Er komt ruzie tussen de Israëlieten en de vreemdelingen die met hen meegetrokken zijn. Kiya, de hoofdpersoon uit het eerste deel, heeft hier ook mee te maken.
Net als het eerste deel is dit een boeiend boek. De innerlijke strijd van Shira en Dvorah zijn realistisch en aangrijpend beschreven. Het verhaal is afwisselend vanuit het ik-perspectief van Shira en Dvorah geschreven.
Een dingetje klopt niet: iemand zegt dat zijn broer tien maanden ouder is dan hij. In die tijd gaven de moeders hun kinderen drie tot vijf jaar borstvoeding en werden ze zo snel na de geboorte van een kind niet zwanger.
Geef een reactie