De oorspronkelijke titel van het boek: Bijbelse strategieën om te kunnen getuigen, dekt volkomen de lading van dit boek, want niet alleen het voorbeeld van Jezus en de discipelen, maar van alle belangrijke getuigen in de Bijbel komen naar voren. Alles wat in dit boekje behandeld wordt, is bruikbaar voor mensen die getuigend leven door hun woorden. Heel mooi zijn de aanbevelingen om tegenover verschillende mensen verschillende strategieën te gebruiken. De ons omringende ongelovigen worden scherp neergezet. Daar kun je je voordeel mee doen wanneer je nog jong en misschien naïef bent in het vertellen van wat jouw geloof inhoudt en waarvan je de ander wilt overtuigen.
Als handboekje op het gebied van strategisch overtuigen is dit absoluut waardevol. Wat ik mis, is de liefde en de praktijk. Degene die tegen mij spreekt in het boekje lijkt onaantastbaar, zelf geen mens met eigen blinde vlekken of zonden, voorkeuren en liefdes. De liefde, die mis ik nog het meest in het boek. De bewogenheid om de ander aan te bieden dat er herstel mogelijk is voor zijn leven en zijn hart, omdat dat ook mogelijk was voor mijn leven. Het besef dat ik een bedelaar ben die eten heeft gevonden en het aan de andere bedelaars wil vertellen omdat ik niet wil dat ze sterven. In het boek gaat het voornamelijk over de hardheid van de harten van de andere mensen om mij heen en dat we in die hardheid de barst moeten zien te vinden, waardoor wij dan wat licht kunnen persen.
We zijn het zout van de aarde, maar de strategieën die in dit boek genoemd worden, kun je pas gebruiken als je gesprekspartner jou vertrouwt, zekerheid heeft dat je hem niet wilt manipuleren, met je onderweg wil gaan, je vriend wil zijn en je aardig vindt. De schrijver stelt op bladzijde 127 dat de kudde ongelovigen door de secularisatie alleen maar groeit, maar dit is absoluut een achterhaalde visie. Mensen geloven. Niet altijd in de christelijke God, maar ze geloven heel vaak in een Hogere Macht en ze hebben ervaringen met de onzichtbare wereld. Zij zijn ook onderweg, net zoals wij, geschapen door God en hunkerend naar verlossing van de problemen die zij in hun leven ervaren. Sterker nog: een deel van die mensen gebruikt termen uit de Bijbel, als bijvoorbeeld Heilige Geest om te vertellen dat zij alle geestelijke dingen kennen en in volkomen harmonie met de kosmos zijn, en terwijl je met hen in gesprek bent, ontdek je dat zij God niet persoonlijk hebben leren kennen. Wij kennen ons eigen verhaal en de Bijbel en kunnen de vergeving van God aanvaarden en eruit leven. Deze kunst over te dragen aan de mensen die dicht bij ons leven en Hem niet of op een andere manier kennen, lijkt me minstens zo belangrijk als de strategieën en manieren van overtuigen te kennen.
Dit boek gaat helemaal uit van de persoonlijke schuld van mensen ten opzichte van God. Het concept van door God geschapen, gewild en geliefd zijn, komt door het benoemen van de slechtheid in de ongelovige in het gedrang. Het zou zomaar kunnen zijn dat de gelovige die getuigt, meer liefde heeft voor Gods Woord dan voor de persoon die tegenover hem zit en die hij wil overtuigen. En geloof zonder liefde wordt beschreven in 1 Korintiërs 13, haalt niets uit en betekent niets.
Ik zou zeggen: lees het boek, toets het aan de Bijbel en begin met een glimlach naar je buurvrouw, een groet voor je sportmaatje, een belangstellende vraag naar de ander die je ontmoet.
Geef een reactie