Aurora Devonshire vertelt het intrigerende verhaal van haar leven en het verhaal van de generaties voor haar. Grania Ryan is beeldhouwster en woont samen met haar vriend Matt in New York. Zij verblijft tijdelijk bij haar ouders in Ierland vanwege complicaties in haar relatie met Matt. De levens van Aurora en Grania raken al snel met elkaar verweven en gaandeweg ontdekt Grania dat ook hun voorouders al nauw met elkaar verbonden waren.
Het verhaal verplaatst zich van het Ierland van nu naar het Ierland en Londen van de vorige eeuw, maar ook naar New York, waar de lezer het leven van Grania's vriend Matt volgt. Tussendoor levert de schrijfster (Aurora) korte commentaren. Aanvankelijk lijken deze commentaren enigszins overbodig, maar aan het einde van het boek wordt de functie hiervan op verrassende wijze duidelijk.
Het boek pakt vanaf de eerste tot de laatste zin de aandacht. De sfeer van het boek doet denken aan verhalen als Jane Eyre. De opeenstapeling van gebeurtenissen is misschien te toevallig om waar te zijn, maar dat stoort in het geheel niet. Voortdurend weet de schrijfster de lezer geboeid te houden door steeds een klein stukje van de plot prijs te geven, terwijl doorschemert dat er nog meer achter zit. Dat maakt nieuwsgierig om verder te lezen. Tot de laatste pagina blijft het boek verrassingen bieden.
Jammer is dat er een paar keer gevloekt wordt. Wellicht passend bij de cultuur waarin het verhaal speelt, maar voor mij storend en overbodig. Dat neemt niet weg dat het een prachtig boek is, dat je in één adem uitleest.
Geef een reactie