Het geknakte riet

Door de titel weet de lezer al, dat in dit boek een brekend feit zal plaatsvinden en door de titel snap je ook dat God een rol heeft gespeeld in het herstel. Na het voorwoord, word je nieuwsgierig naar dit levensverhaal. En de proloog, waarin een van de dieptepunten in het leven van de schrijfster wordt neergeschreven, versterkt dat nog meer. Dit dieptepunt wordt beschreven in hoofdstuk 15, waarin letterlijk de uitroep is: Ik moet de waarheid weten. Vervolgens gaat er een week voorbij. Een week! Diepe wanhoop! En de schrijfster doet helemaal niets om die waarheid te achterhalen.

Op een dag had ik het boek gepakt om te lezen en ik had 15 hoofdstukken van opbouw naar dit wanhoopspunt gelezen. Het was al voorbij het tijdstip dat ik had willen slapen, maar ik wilde weten hoe de hoofdpersoon de waarheid zou achterhalen. Dus ik las de eerste zinnen van hoofdstuk 16, waarin gemeld wordt dat ze niets deed, maar verdoofd was door de wanhoop. Op dat moment legde ik het weg. Ik was gefrustreerd.

Natuurlijk kun je niets aan de waarheid veranderen. Het ging zoals het ging. Het is echt gebeurd. De schrijfster schrijft op bijna documentaire manier wat er gebeurde. Hoe het web van leugens ook door haarzelf in stand werd gehouden, door de prioriteiten buiten haar huwelijk keer op keer hoger te stellen. Haar kinderen en de gemeente kregen alle aandacht, maar ze stond er niet bij stil dat zij zelf en de relatie met haar man ook aandacht verdienden. Ze dacht er wel aan, maar maakte er geen tijd voor in de agenda of ontliep de mogelijkheden op een conflict met haar man.

Ze beschrijft dat heel goed als ze haar gevoel over een vakantie beschrijft. Terwijl ze in het web van de leugen zat, was het een leuke vakantie. Nadat de waarheid aan het licht was gekomen besefte ze hoe niet leuk die vakantie was en hoe zijzelf en haar huwelijk hadden geleden.

Het wonderlijke is ook nog dat God gewoon doorgaat met zijn werk, of je nou zondigt of niet, hij gebruikt mensen en situaties ongeacht wat je doet. Dus mensen komen tot geloof, ervaren vergeving en genezing. Wat voor kracht heeft het onderwijs om een Godvrezend leven te leiden als de onderwijzer zelf dat niet doet? Die vragen blijven liggen, want het verhaal draait om de genezing die mogelijk is, als de zonde op tafel is gekomen. Het lijkt er in eerste instantie niet zo op, omdat het super zwaar is van de gevolgen kennis te nemen, maar door het vaste besluit van de hoofdpersoon haar man lief te hebben en te ondersteunen, komt er herstel in hun persoonlijkheid en in hun relatie.

Uit het boek blijkt hoe belangrijk het is, dat mensen in je geloven en voor je gaan. Dat je een familie en netwerk van vrienden hebt, die het voor je opnemen als het niet goed met je gaat.

Een minpuntje vind ik de stijl waarin het boek is geschreven. De schrijfster beschrijft haar huwelijksbiografie, maar geeft de personen in het boek andere namen en schrijft over hen of het over andere mensen gaat. De ik-vorm was in dit geval veel aansprekender geweest. Er wordt wel genoemd dat er emoties zijn, en welke emoties dat zijn, maar nergens spatten die emoties uit de bladzijden. Noch het verdriet, noch de vreugde, noch de wanhoop, noch de vrede komt daardoor diep bij de lezer binnen.

De periode van bekentenis en herstel wordt in vier hoofdstukken afgeraffeld, terwijl dat over een behoorlijke tijd moet hebben plaatsgevonden. De hoofdpersoon knielt neer in het nieuwe huis en bidt: “Heer, laten Uw toekomstplannen met ons uitkomen in dit huis”. Oprecht verlangend naar een nieuw begin, natuurlijk! Maar na zo’n lange weg en al zo lang met de wetenschap dat het aan God niet ligt, had ik wellicht een ander gebed gebeden: “Heer, leer mij moedig de grenzen aan te geven en te zeggen wat ik verlang en daarvoor te vechten, zodat uw plannen in mijn leven vorm kunnen krijgen.” De verantwoordelijkheid die we zelf hebben om in dat plan te gaan staan en ervoor te strijden, heb ik een beetje gemist in dit boek.

Toch is het enorm moedig en knap van de schrijfster om haar eigen verhaal op te schrijven en daarmee anderen aan te willen moedigen om te doen wat goed is in Gods ogen. Ik hoop dat ze bereikt, wat ze met deze geschiedenis wil bereiken: dat mensen Jezus gaan zien, dwars door deze hele geschiedenis heen. In één aspect heb ik Jezus gezien. De onvoorwaardelijke liefde van deze schrijfster en haar man voor een slachtoffer van loverboys. Zij hebben haar letterlijk uit de duisternis gered, zonder dat zij wisten hoe ver de tentakels van die duisternis reikten en zonder deskundigheid hierover. Alleen met een enorme dosis liefde en doorzettingsvermogen. Dat was heel bijzonder om te lezen.