Marcus Goldman is de schrijvende hoofdpersoon van dit boek. Hij vertelt hoezeer hij zijn oom en tante en twee neven uit Baltimore, de andere Goldmans, bewondert. Alles aan hen voelt mooier, beter en spannender dan het leven bij hemzelf thuis. Iedere vakantie kijkt hij ernaar uit om met zijn neven op te trekken. Het wordt de Goldman Gang. Maar zo mooi als hij het door zijn jongensogen ziet, is het allemaal niet. Er spelen enorme problemen in de levens van deze familie. Problemen die steeds ingewikkelder worden en uiteindelijk uitlopen op een drama.
Als buurmeisje Alexandra ook lid wordt van de Goldman Gang wordt de kluwen nog moeilijker te ontwarren. Langzaam ontwikkelt zich met het verhaal ook het beeld van de hoofdrolspelers. Dat beeld moet je als lezer steeds weer bijstellen, want Marcus realiseert zich als volwassene pas hoe eenzijdig zijn kinderlijk beeld van de familie is geweest. Het gaat soms zo ver dat je de werkelijkheid niet kunt leren kennen omdat andere personen het tegendeel beweren van wat Marcus altijd dacht.
Dat maakt het boek geloofwaardig en dramatisch triest. In het leven van een gewone familie komen de vreselijkste zaken voor en het lijkt, omdat je door de ogen van Marcus leest, zo logisch dat het allemaal plaatsvindt. Het ontbreken van enige hoop of notie van eeuwig leven, maakt het verhaal nog triester.
Knap en boeiend geschreven. Het stemt tot nadenken over hoe je zelf in het leven staat en omgaat met familierelaties.
Geef een reactie