Kirsten maakt iets verschrikkelijks mee samen met de mevrouw bij wie ze als hulp in dienst is, Lenie. Ze worden beiden overvallen en ze besluit met haar kinderen bij de oude mevrouw in huis te trekken. Deze omslag in haar leven komt op een moment waarop ze wel een meevaller kan gebruiken. De zoon van Lenie blijkt een oude jeugdliefde van Kirsten te zijn en al snel bloeit er tussen hen tweeën iets op. Dat stuit echter op verzet van haar oudste zoon Rik. Die wil geen nieuwe vader want zijn vader is dood en die was niet goed voor hen.
Het hele dorp is in de ban van een of meerdere verkrachters van vrouwen van allerlei leeftijden en er wordt onder andere een buurtwacht ingesteld en niemand durft meer alleen over straat. Dan gebeurt er iets dat ieders leven op de kop zet en loopt Kirsten gevaar. De tijd dringt maar wat overheerst is vooral de vraag: waarom zij?
Ik vind de titel erg passen bij het verhaal, het geeft precies de gevoelens van de hoofdpersoon weer en de foto is ook mooi gekozen. Maar halverwege het verhaal stel ik mezelf de vraag of ze wel bevrijd is en of ze dat wel ooit helemaal zal zijn.
De meeste gebeurtenissen die op de achterkant van het bevrijde hart staan hebben voor het boek begint al plaatsgevonden, hierdoor weet je goed wat de achtergrond is van de personen in dit boek en dat leidt tot meer begrip. Het begint als een heerlijk lezende roman maar wordt naarmate het verhaal vordert steeds meer richting de spannende roman geduwd. En dat leest prettig. Kirsten zie je in dit verhaal ook steeds meer groeien van een afhankelijke, verdrietige vrouw naar een zelfstandige dame die weet wat ze wil. En vooral wat ze niet wil. Weer afhankelijk zijn van een man, nooit meer. Haar zoon leert ook steeds meer begrip te krijgen voor de nieuwe man in hun leven hoewel dat niet zonder slag of stoot gaat.
Er is wel aandacht voor het onderwerp ‘narcisme’ maar gelukkig wordt het boek geen documentaire over narcisten. De overleden man van Kirsten heeft een grote rol want zijn daden hadden veel effect op het gezin zoals het nu is. En dat is mooi gedaan. De relatie tussen Kirsten en de mannen met wie ze nu te maken heeft, loopt moeizaam en dat komt door wat ze in het verleden heeft meegemaakt. Dit is mooi weergegeven. Wel iets te gemakkelijk opgelost maar een boek moet op een gegeven moment een einde hebben. Misschien dat er nog mogelijkheden zijn voor een vervolg? Ik heb de personages nu goed leren kennen en nu is er ruimte voor hun toekomst.
Geef een reactie