Derde en laatste deel van Grandia's succesvolle trilogie. Met de eerste twee delen won zij in resp. 2012 en 2013 de Publieksprijs Christelijk Boek.
In dit deel sterft Jaap en krijgt zijn vrouw Riet vlak daarna een herseninfarct. Met name Roos, de jongste en eigenlijk de lievelingsdochter van Riet, heeft het hier heel moeilijk mee. Zo moeilijk dat het ten koste gaat van de tijd en liefde die zij overhoudt voor haar man Geert en hun beide kinderen.
Als lezer herkende ik in Roos veel van Riet zelf: onzeker, gevoelig, snel emotioneel en niet altijd even rationeel. De kracht van Grandia ligt in haar personages die zij levensecht op het papier weet te brengen. Zo levensecht dat ik me nu nog steeds afvraag hoe het met ze gaat. Bovendien maken haar personages allemaal een ontwikkeling door, die vaak zo geleidelijk wordt beschreven dat je als lezer continu geboeid blijft.
Zelfs in Riet, die na haar herseninfarct in een verpleeghuis moet wonen ('gevangen in dit lichaam, gevangen in dit huis') verandert er iets wezenlijks. De sympathieke ziekenhuispastor Martijn en zijn vriendin Merle hebben elkaar na alle worstelingen in de vorige delen echt gevonden en trouwen in de epiloog. Ik geef het boek 5 sterren omdat dit een boek is dat ik blijf herlezen. De personen zijn echt voor me gaan leven.
Geef een reactie