Een roman over het dorpsleven in de Alblasserwaard in de vijftiger jaren van de vorige eeuw.
Weduwe Lijntje van Waardendonk runt een kruidenierszaak in Veldjesgraaf. Er zijn nog meer kruidenierswinkels maar die van haar is de grootste en dat wil ze graag zo houden. Als personeel heeft ze een winkelmeisje, haar zoon Trinus en haar stiefzoon Albert. Deze is koopman in hart en nieren in tegenstelling tot Trinus. Als Lijntje een snelweger aanschaft, zet ze de ouderwetse weegschaal met gewichten in het magazijn. Job, de voddenkoopman ziet er handel in en onder het mom van 'antiek' probeert hij het ding in zijn bezit te krijgen. Lijntje weigert en als later de weegschaal uit het magazijn is verdwenen, verdenkt ze Albert ervan omdat deze Job wel eens spreekt. Deze beschuldiging schiet Albert in het verkeerde keelgat en hij pakt zijn biezen.
Op advies van zijn zwangere vrouw Riet, begint hij in de schuur een kruideniersbedrijfje en later kan hij de zaak van Gijs, een andere kruidenier, overnemen. Intussen is het hele dorp op de hoogte van de vete tussen Lijntje en Albert. Lijntje maakt minder omzet en ze besluit de winkel uit te breiden door het magazijn erbij te trekken. Ze wil tenslotte de grootste blijven.
Intussen gaat Job op onderzoek uit haar de weegschaal van Lijntje. Via een opkoper ontdekt hij dat het in Dordrecht staat, in een zaak die winkelbenodigdheden verkoopt. Voor hij de politie hiervan op de hoogte kan stellen, wordt hij getroffen door een beroerte.
Door gesprekken met de dominee raakt Riet ervan overtuigd dat ze de vrede moet zoeken. Als hun zoon geboren wordt, noemen ze hem naar Alberts vader: Herman. Riet overtuigt Albert ervan dat ze Lijntje ook een geboortekaartje moeten sturen. Als Lijntje het kaartje krijgt, gebeurt er iets met haar...
Een uitermate boeiende roman over het leven in de Alblasserwaard, die ik moeilijk weg kon leggen toen ik er in begonnen was. Het dorpsleven wordt goed beschreven, inclusief de dorpsroddels en het feit dat iedereen elkaar kent. De auteur heeft de sfeer van de vijftiger jaren goed neergezet. Je kunt merken dat hij zelf kruidenier is geweest.
Geef een reactie