Halverwege Jezus van Endo

Na lovende recensies over het boek Jezus van Shusaku Endo, wilde ik het graag ook zelf lezen en recenseren. Ik ben nu halverwege en weet niet meer goed wat mijn verwachting was en waarom het gewoon niet vlotten wil.

Het is op een bepaalde manier verhelderend en brengt de tijd en de plaats waarin Jezus leefde heel dichtbij. Je vraagt je voortdurend af of je wel met zo’n man zou willen optrekken. Dat is ook wat Endo wil laten zien. De tijden waren spannend en onzeker. Je moest echt wel iets vinden in Jezus, wilde je alles achterlaten om bij hem te zijn. Hij stelt het zelfs vragend. Je hebt allerlei opties om over te denken. Dat is aan een kant erg ontnuchterend. Alle romantiek die ik nog bij het leven van Jezus invulde, gaat ervan af. De vooronderstellingen die Endo heeft over Johannes de Doper en Jezus, worden sterk gekleurd door een menselijke benadering van de geschiedenis omtrent Israël in die tijd.

Er blijft weinig ruimte over voor het Koninkrijk waarover Johannes en Jezus het zo graag hadden. Ik mis dat. Ik mis de mix van hemelse en aardse zaken die in de Bijbel zelf wel te vinden is. Endo laat bewust bepaalde zaken weg en stelt de relatie tussen God en Jezus in een menselijk licht, hij laat Jezus twijfelen en wanhopen op bepaalde momenten, waar ik me weer andere teksten uit de Bijbel herinner. Dit alles maakt dat het boek voor mij als waden door de modder aanvoelt. En wellicht wilde de schrijver dat ook. Maar ik ben nog maar halverwege, dus ik wil niet vooruit grijpen op de afloop. Ik ben er echt benieuwd naar.