Dit boek vertelt over het heelal dat door God gemaakt is. Asterorïden, kometen, planeten en sterren worden beschreven. Er wordt verteld dat Mars de dichtstbijzijnde planeet is, maar toch zo ver weg dat raketten er maanden over doen om Mars te bereiken. De dingen die mensen hebben gemaakt om het heelal te onderzoeken, komen ook aan de orde.
Heel jammer is het dat in dit boek een flinke scheut evolutietheorie aan het scheppingsverhaal uit de Bijbel is toegevoegd. Het begint met te vertellen dat God het heelal heeft gemaakt.
De auteurs poneren daarna een vooronderstelling die gebaseerd is op de wetenschappelijke bronnen van nog niet eens enkele honderden jaren oud, terwijl de informatie uit de oudste bron, de Bijbel, aan de kant wordt geschoven. Hierdoor zou je het zinnetje “waarschijnlijk ging het zo…” zomaar kunnen vergeten. De volgorde van de schepping in het verhaal van de Bijbel wordt niet aangehouden in dit prentenboek.
Waarschijnlijk ging het zo: God maakte de ruimte. Het begon met een enorme knal. De ‘oerknal’ noemen we die. Na de oerknal werd de ruimte groter en groter en groter.
Het meewerken aan de vermenging van een van de meer recente wetenschappelijke theorieën over het ontstaan van het heelal met het verhaal van de Bijbel verwacht ik niet van uitgeverij Jongbloed/Ark.
Voor in het boek staat dat de auteurs natuurwetenschap hebben gestudeerd en van God houden, maar ze hebben niet in de gaten dat diezelfde God het heelal geschapen heeft uit het niets (Romeinen 4:17) en door zijn woord (Johannes 1:3) en niet doordat er kleine deeltjes waren waardoor de oerknal ontstond (wat verondersteld wordt door een jonge wetenschap).
Geef een reactie