God als onrust

Dit boek is een poëtische en theologische zoektocht naar woorden voor God in een tijd waarin traditionele beelden vaak tekortschieten. Geïnspireerd door Augustinus’ beroemde uitspraak “Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U”, nemen Erik Borgman en Erik Galle de lezer mee in een eerlijk gesprek met het goddelijke – soms fluisterend, soms worstelend, maar altijd openhartig.

Wat dit werk bijzonder maakt, is de spanning waarin het zich beweegt: tussen Gods nabijheid en verborgenheid, tussen stilte en spreken, tussen transcendentie en immanentie. De auteurs laten zien dat Gods afwezigheid paradoxaal genoeg ook een vorm van aanwezigheid kan zijn. In de geest van de mystieke traditie en de negatieve theologie nodigen ze de lezer uit om vastgeroeste godsbeelden los te laten en de duisternis juist te zien als voedsel voor de ziel. Voor wie gewend is aan duidelijke religieuze boodschappen is dit mogelijk wennen.

Dit boek vraagt ook enig geduld en lees je niet in één keer uit. Je krijgt geen snelle antwoorden. God wordt niet gepresenteerd als antwoord, maar eerder als vraag. Het neemt de onrust van de zoektocht niet weg, maar leert de lezer deze te omarmen als een wezenlijk deel van het spirituele leven. Precies daarin schuilt de kracht: het biedt geen dogmatische zekerheid, maar een authentieke taal voor wie zoekt naar betekenis in een seculiere tijd, voor wie zich niet herkent in traditionele religieuze kaders en voor wie spanning ervaart tussen geloof en twijfel.

De vorm versterkt de inhoud: gedichten in bijna spreektaal, eenvoudig en intiem, maar tegelijk rijk en doorleefd. Onder de oppervlakte van gewone spreektaal, schuilen ongewone en diepgaande gedachten. De korte zinnen en het ritme van bewering, tegenbeweging en paradoxale synthese weerspiegelen treffend de golven van gedachten en emoties. Het taalspel is toegankelijk, maar vraagt toch aandacht, herlezing en overgave.

Dit boek nodigt uit tot een liefdevolle strijd met het goddelijke en maakt invoelbaar dat juist in onrust de ontmoeting met God kan plaatsvinden. In een tijd waarin vaak gezocht wordt naar rust, word je hier juist uitgenodigd om te blijven zoeken, te blijven worstelen en in de onrust te verkeren, want juist in die onrust, zo laten Borgman en Galle zien, vind je misschien wel de diepste vorm van geloof.