Geld genoeg, maar niet voor jou

Nu ik 'Geld genoeg maar niet voor jou' gelezen heb, begrijp ik iets meer van het internationale bankwezen en de macht die er huishoudt. Eerste grote conclusie na het lezen van dit boek. Ik, als burger en voorheen ondernemer, kan in mijn eentje weinig uitrichten, maar samen met anderen kunnen we met stukjes en beetjes het geldsysteem zoals het nu is, proberen te veranderen. De aanbevelingen lezen we aan het eind van dit boek. En dat is hoopgevend. Tweede conclusie na het lezen van dit boek. Het bankwezen bestaat uit een laag centrale banken. Hier kun je geen rekening op hebben; alleen de gewone banken hebben hier een rekening. De tweede laag wordt door de banken gevormd. Deze banken hebben nauwelijks eigen vermogen omdat zij zichzelf financieren met leningen. Van deze financiële producten zijn er talloze soorten door de banken ontwikkeld in de loop van de tijd. Mocht je al je geld op willen nemen dat je denkt bij de bank in bewaring te hebben gegeven, dan lukt dat niet als de bank op omvallen staat. Dit gebeurt keer op keer. Derde conclusie na het lezen van dit boek is dat de meeste banken weer op poten worden gezet door financiering vanuit de centrale bank die het publieke geld, belastinggeld, heeft. Vierde conclusie en zo houdt het totale bankwezen zichzelf in stand terwijl de architectuur ervan slecht in elkaar zit. Het gaat in de wereld steeds om publiek geld versus privaat geld.

Bollen vertelt hoe de centrale bank geld heeft uitgekeerd aan de allerrijkste families in de wereld, door deze foute constructie (architectuur). De ongelijkheid tussen arm en rijk wordt steeds groter. Als iedereen een rekening zou hebben bij de centrale banken in de wereld, zouden deze banken het publieke geld gelijkmatiger kunnen verdelen en de armen in deze wereld kunnen helpen met het beroemde microkrediet bijvoorbeeld. Maar tot nog toe is dit niet mogelijk. De overheden van diverse landen zijn traag in het begrijpen van de functie van de centrale bank. Zij laten zich gezeggen door de rijke mensen in plaats van zich te informeren over hoe zij staatsbeleid kunnen maken en publiek geld beter kunnen laten beheren. Dat is een enorm gemiste kans die wel logisch is omdat het bankwezen een eigen jargon gebruikt dat intussen onbegrijpelijk is geworden voor de mensen die niets in het bankwezen te zoeken hebben. Zo zijn er twee economieën, die van het geldwezen en de normale economie die producten en diensten in de 'echte' wereld verhandelen.

Thomas Bollen heeft een kunstenares gevonden die een graphic heeft gemaakt van de geldstromen met als beeld: geld als water. Maar het geld stroomt gek genoeg in onze wereld niet naar de 'laagste plaatsen'. maar eerder naar de hooggeplaatsten. En dat komt door de aangelegde argentaducten waarbij stilstaande vijvers niet geschuwd worden. We weten allemaal dat die op den duur gaan stinken. Thomas Bollen heeft met kopstukken uit de financiële, juridische, politieke en economische wereld gepraat. Hij heeft een helder beeld van de situatie en kan dat dus duidelijk verwoorden. De zogenaamde schaduwbankiers (degenen die leningen uitgeven) vinden steeds nieuwe manieren en producten uit om geld te maken. Hierdoor worden steeds grotere risico's genomen, waardoor het vaak voorkomt dat de bank implodeert en er geen rode cent te halen is bij deze banken. Het narratief in de media kan zijn dat zij de beste bank van het jaar worden genoemd en binnen datzelfde jaar omvallen. Het misleidende succesverhaal wordt dan een regelrechte ramp. Dit komt mede doordat de banken de bewaarfunctie niet scheiden van de leenfunctie.

Thomas Bollen heeft zich geïnformeerd bij de hervormingsgezinde mensen voor het bankwezen in Brussel die op het oog hebben de Europese economie te verbeteren door de politiek in te lichten over hun taak met betrekking tot de Europese Centrale Bank. Hij ontdekte dat er op één goed geïnformeerde welwillende werker tientallen lobbyïsten voor het bankwezen zijn die hun eigen bedrijf promoten. Decennialang hebben we financiële markten steeds speculatiever laten worden en steeds minder verbonden met de echte economie en echte mensen maar geldschepping, het maken van geld hoort in het publieke domein bij de soevereine staat en niet in private handen bij enkele rijke families. De balans tussen privaat en publiek geld moet worden hersteld en er moet een effectieve samenwerking op gang komen. Geld? Dat is een set afspraken. Laten de politici zich informeren over hun taken met betrekking tot het publieke geld en wat daarmee gebeurt.