Flora

Flora is nauwelijks in een categorie onder te brengen. Enerzijds is het een liefdesverhaal met literaire tinten, anderzijds theatrale fictie met een Romeinse godenmythe in het midden.

Het verhaal begint eenvoudig: een vrouw wordt verliefd op een man. Flora heeft een bloemenzaak en leeft dromerig in haar prachtige achtertuin, waar ze enorm veel werkt. Mannen lijken niet belangrijk in haar leven. Dan ontmoet ze Salmon in haar winkel en de twee gaan samen uit. Er ontstaat een wat bijzondere liefde. Salmon (beroepsmilitair) moet op missie en het contact loopt dan alleen nog via de mail.

Voordat Salmon naar het buitenland vertrekt, bezoeken de twee samen het theater. Daar wordt een Romeinse tragedie opgevoerd. Het bijzondere is dat de dialogen uit de tragedie helemaal in het boek opgenomen zijn, zodat je te maken hebt met een raamvertelling, een oud literair genre. Na de tragedie gaat het verhaal van Flora en Salmon weer verder. In de tragedie speelt de godin Flora een grote rol.

Het tweede deel van de roman wordt totaal anders dan het eerste. Van speelsheid, ongedwongen liefde en een echte romance, verandert langzaam het decor. Salmon is verstrikt geraakt in extreme wereldvisies waaraan hij veel geloof hecht. Verder moet je het echt lezen, want anders wordt er te veel van het boek prijsgegeven.

Hoe moet ik dit boek beoordelen? Allereerst wil ik zeggen dat de auteur beslist kan schrijven. Meteen in het begin van het liefdesverhaal vind je literaire zinnen die je eigenlijk niet echt verwacht. Een voorbeeld: “Hoe diep verzadigd is de kleur van de bloem die afgesneden in een vaas smartelijk staat te pronken, volgezogen met leven dat langzaam wegvloeit.” Wat mij betreft geeft dit meerwaarde aan deze roman. Wat ik jammer vind is dat de Romeinse tragedie nauwelijks verder in het boek verwerkt is. Tenminste, niet rechtstreeks. Wel op een wat verborgen manier, maar ik miste de reflectie van Flora en Salmon over de tragedie. Dat had het voor de lezer ook iets eenvoudiger gemaakt.

Het einde van het boek is verrassend. Het tempo versnelt en er gebeurt veel. Hoe Flora dit allemaal verwerkt en de hulp die ze daarbij ontvangt, is zeker niet alledaags en duidelijk metaforisch. Bepaalde levensvisies die in dit gedeelte naar voren worden gebracht kon ik niet delen. De vraag kwam bij me op of hier de auteur zijn visie probeerde over te brengen of dat ook Flora’s overtuigingen fictie zijn.

De auteur, Paul Boer, is een kunstenaar, schilder. Dit is zijn eerste boek. Op de cover zien we een schilderij van zijn hand. Je kunt aan zijn schilderijen en ook aan dit boek merken dat natuur, kunst en filosofie hem bezighouden. Wat mij betreft blijft het niet bij één boek.