En verlos ons van het stof

Het leven van Pearl en haar familie in Oklahoma, Amerika is zwaar. Maar het feit dat ze in een liefdevol gezin opgroeit maakt veel goed. Pearl woont met haar ouders en zusje in een bijna verlaten stadje, genaamd Red River. Haar vader is de sheriff en zij hebben, vergeleken met de meeste andere mensen in het stadje, niet zo erg te lijden onder de armoede. Haar zusje heeft een verstandelijke beperking door zuurstofgebrek en dat levert soms bijzondere en ook gevaarlijke situaties op. Dan komt er een man in het dorp waarbij je gelijk het gevoel hebt; dat is niet goed. Hij maakt allemaal toespelingen naar Pearl en haar ouders. Ik had al snel door hoe het zat, voor de tienjarige Pearl duurde het wat langer. Maar als ze erachter komt hoe het zit met haar eigen geschiedenis, raakt ze erg in de war.

Voor dit gebeurt zijn er al vele gebeurtenissen gepasseerd. De stad wordt geplaagd door de zogenaamde “Dust Bowl”. Ik heb het even opgezocht want dit was nieuw voor mij. Dit waren stofstormen en lange periodes van droogte in de jaren 1934 tot 1936. Hierdoor mislukken de oogsten, is er armoede en mensen gaan weg om hun geluk in de grotere steden te beproeven. Daar hebben ze het niet veel beter, het zijn de crisisjaren voor de Tweede Wereldoorlog. Pearl krijgt hier nog niet veel van mee, zij weet niet beter dan dat het leven zo is. Er komen mensen van de regering om in te grijpen en noodhulp te bieden. Een druppel op de gloeiende plaat. De situatie wordt helaas nog veel erger.

De dominee blijft maar vanaf de kansel roepen dat het Gods straf is dat hun dit overkomt. Omdat ze voor deze periode de gronden van Oklahoma hebben opgebruikt door onverstandig met de bronnen om te gaan. De mensen in deze stad ervaren het ook zo en je proeft in het hele boek die boetedoening. Er komt veel huiselijk geweld voor, vaak veroorzaakt door drank en frustratie van de mannen. Gelukkig zijn de sheriff en zijn vrouw een baken in deze roerige tijd en ze helpen waar ze kunnen. Totdat ook blijkt dat zij een geheim hebben.

Wat mij opviel is de bijzondere volwassen gedachtes die Pearl soms heeft, hoe ze over dingen die haar overkomen, nadenkt en niet echt reageert als een tiener, En daarnaast was ik ontroerd hoe mooi de echte liefde van ouders voor hun kinderen. Het is echt een boek waar je over na blijft denken.

Dit is een verhaal dat je ook niet snel tussendoor kunt lezen, het dringt diep bij je naar binnen, net als het stof en zand van de stormen. De personen worden bekenden en vooral omdat veel uit dit verhaal vanuit Pearl wordt verteld blijft het klein, intiem. De beschrijvingen van de gebeurtenissen is heel erg goed gedaan, levendig zonder langdradig te zijn.

De schrijfstijl is rustig, er is tijd genomen om uit te leggen wat Pearl ervaart en het lijkt helemaal te passen in de tijd waarin dit verhaal speelt. Hoe mensen met elkaar en met de situatie waar ze in zaten omgingen. Zo anders als in deze tijd. Ze komen veel berustender over, het is zoals het is. En niet anders.

Hoe mensen inderdaad geloofden dat het een straf van God is dat ze in het stof zitten en hoe ze bidden om ervan verlost te zijn. Aan de andere kant ouders die aan hun kinderen de liefde van God uitleggen en door blijven gaan. Hoe toepasselijk is de titel van het boek.

Ik merkte op een gegeven moment dat ik steeds langzamer ging lezen want het mocht niet aflopen, je wilt erbij blijven en Pearl blijven volgen. Hopende op een vervolg, droom ik nog even na over dit verhaal.