Elke dag leven met de opstanding

De kracht waardoor Jezus is opgestaan uit de dood is beschikbaar voor de mensen die in Jezus geloven. Dat vormt het (geestelijk) leven van christenen. Alleen beseffen christenen dat niet voldoende volgens Eugene Peterson. Deze Amerikaanse predikant en schrijver (overleden in 2018) schrijft in dit boek welke simpele principes we uit de verhalen over de opstanding van Jezus kunnen halen voor ons leven.

Allereerst valt hem op dat de eerste getuigen van Jezus opstanding verwonderd waren. Die verwondering raken wij vaak kwijt door de sleur van het leven, het dagelijkse werk. Maar de eerste getuigen gingen juist aan het werk. Ze wilden het lichaam van Jezus balsemen of ze gingen terug naar het meer van Galilea om te vissen. Gewoon je werk doen, hoeft geen reden te zijn om niets van het leven met Jezus te ervaren. Het geheim volgens Peterson zit in het feit dat de Joden ten tijde van Jezus’ leven trouw de sabbat hielden. De rust die ze kregen terwijl Jezus, hun Messias, net gestorven was, zorgde ervoor dat ze zicht hielden op de orde die God had ingesteld. Daarom konden ze ondanks alles op God vertrouwen en door Hem verrast worden.

Een tweede punt wat de schrijver uit de verhalen over Pasen uit de Bijbel haalt, is dat de ontmoeting met de levende Jezus gebeurt rond een maaltijd. Hij noemt er specifiek twee, de maaltijd in Emmaüs en het ontbijt aan het meer van Galilea. Door ons gebruik van fastfood en vooral door het alleen eten, missen wij een kans om Jezus als levende te ontmoeten en ons door Hem geestelijk te laten vormen. Volgens Peterson ontbreken verschillende dingen: de dagelijkse routine: wij hebben eten nodig om te leven. Het besef dat er voor eten iets geofferd moet worden en de gesprekken die je hebt rond de tafel. De gesprekken rond de maaltijd zijn verweven met een derde punt dat Peterson verbindt met een leven waarin je de kracht van de opstanding ervaart, namelijk vriendschap.

Ook op dit punt bespreekt de predikant het gevaar van de huidige tijd. De wereld is complex geworden en wij denken dat we niets zelf kunnen. Voor elk onderdeel van het leven gaan we naar een desbetreffende deskundige. Voor ons geloofsleven neigen wij ernaar te luisteren naar mensen die ervoor geleerd hebben. De duivel vindt het prima als hij christenen kan overtuigen dat ze een leek zijn. De eerste discipelen van Jezus waren geen experts. Geloof gaat namelijk over je relatie met Jezus. Ze dachten er niet allemaal hetzelfde over (sommigen twijfelden zelfs). Toch kregen ze allemaal van Jezus de opdracht om het nieuws van het Koninkrijk van God door te geven en mensen te dopen in zijn naam. Ze vormen een gemeenschap. Omdat Jezus zijn discipelen aanspreekt als vrienden in plaats van knechten gebruikt de schrijver voor dit laatste onderdeel dit woord: vriendschap.

De boodschap van het boek is duidelijk, maar de schrijfstijl is vaag. Eugene Peterson doet niet aan concrete stappenplannen, waarbij je geestelijke groei zou kunnen afmeten. Dat is voor iedere christen anders. Vaag is het boekje ook omdat Eugene Peterson balanceert op een dunne draad waarbij woorden soms zo alledaags zijn, maar iets groters lijken te beloven. Het boek heeft slechts drie hoofdstukken naar aanleiding van werken, eten en vriendschap. De tekst is opgedeeld in stukjes met dikgedrukte tussenkopjes, om de tekst behapbaar te maken. Toch moet ik regelmatig zinnen herlezen voordat ik begrijp wat de schrijver wil zeggen.