Als Maartjes man Roel met het voorstel komt om een midweek naar een hotel te gaan, raakt ze helemaal van slag. Het betreffende hotel blijkt de vroegere vakantiekolonie te zijn. Ze wil niet meer aan die tijd terugdenken. Alles komt weer naar boven. Waarom hebben haar ouders haar daarnaartoe gestuurd? Hielden ze wel van haar? Waarom kwamen ze nooit op bezoek? Toen de zes weken van het verblijf in het koloniehuis bijna voorbij waren, kreeg Maartje te horen dat ze nog zes weken moest blijven omdat ze te weinig was aangekomen…
Dit boek maakt duidelijk hoe het er in de koloniehuizen aan toe ging. De kinderen moesten op hun rechterzij slapen omdat dat beter was voor hun hartje. Maartje durfde zich niet om te draaien omdat ze bang was dat de zuster het zou merken. Ze schrikt enorm als ze onder de douche moet, ze kent dat fenomeen nog niet omdat ze thuis in de teil werd gewassen. Er werd ook niets aan de kinderen uitgelegd, ze moesten slaafs de bevelen opvolgen.
De kinderen mochten brieven naar huis schrijven maar als ze schreven dat ze het niet leuk vonden, werden ze gedwongen om het te veranderen in dat ze het wel leuk vonden. De zusters waren streng (behalve zuster Janneke in dit boek). Als er iemand in bed had geplast moet diegene voor straf het natte laken voor zich uit houden zodat iedereen het kon zien.
De auteur heeft zich heel goed ingeleefd in het leven van een koloniekind. De hoofdstukken spelen zich afwisselend af in deze tijd en in de kinder- en tienertijd van Maartje. Achter in het boek staan foto’s van een vakantiekolonie.
Wederom een zeer boeiend boek van deze auteur.
Geef een reactie