Elena

Diane Kooistra

Elena is het nichtje van Pippa die de hoofdrol speelde in het eerste deel van deze regencyroman-serie van Dani van Doorn. Elena komt op uitnodiging van haar tante samen met haar moeder naar Londen. Daar komt ze midden in het uitgaansseizoen terecht met bals en bijeenkomsten. Er wordt geflirt en gedanst en ondertussen zoekt men een geschikte huwelijkskandidaat uit. Elena is echter haar tijd ver vooruit want zij wil niet alleen een mooi poppetje zijn aan de arm van een (hopelijk knappe en rijke) Engelsman. Dit zorgt voor soms hilarische en soms moeilijke situaties.

Dani kan heel mooi beschrijven hoe de dames elkaar uitschakelen op de huwelijksmarkt, soms op het valse af.

De personages Louis en Marcus zijn mooi weergegeven, ieder met hun eigen verschillende en soms geheime agenda. Wat ik erg mooi vind, is hoe Marcus een aantal keren bidt om hulp van God, dat zag ik bij de rest niet echt terug.

De overige personages zijn fijn uitgewerkt en delen ieder op hun eigen manier hun gedachten met jou als lezer.

Het is net als bij Pippa de vraag waar Elena voor zal kiezen, voor haar hart, haar verstand of misschien beide? Dat zet jou op het puntje van de stoel en maakt dat je hoopt dat het nooit tijd zal zijn voor de laatste bladzijde. Daarin is ze wel een beetje voorspelbaar maar dat doet geen afbreuk aan het leesgenot.

Dani weet met dit tweede deel gelijk weer de juiste toon te raken om jou in de stemming te brengen die bij deze roman hoort. Ze laat zien dat zij zich goed verdiept heeft in de geschiedenis van de tijd waarin dit zich allemaal afspeelt, hoe men met elkaar omging. Wat kan en wat kan niet; het effect van Napoleon op de aristocratie en adel en de veranderende tijd. Ze brengt een tijdje door op het platteland en maakt kennis met verschillende vaardigheden die ze in de toekomst zou kunnen gebruiken. Ook al kijken anderen daar vreemd van op.

De uitleg van enkele zaken die in het boek voorkomen en de verklarende woordenlijst op het einde is fijn om erbij te hebben. Het laat nogmaals zien dat Dani van Doorn zich helemaal verdiept heeft in de regency-tijd.

Elena is een heerlijke feelgood historische–regencyroman die je een aantal heerlijke leesuren zal geven. Wel eerst Pippa lezen want anders mis je veel van het complete verhaal!

Frea Kroese

Voor deze schrijfster betekent het schrijven van regency-romans (1811-1820) beslist niet dat zij zich ingeperkt voelt door de toen heersende formaliteiten, sterker nog: deze tijd lijkt in sommige opzichten zelfs op die van ons. Mensen en hun opvattingen veranderen in de tijden niet en toch heeft de heersende cultuur enorme invloed op het denken van de mens. Elena Carter, de hoofdpersoon van deze roman, snelt haar tijd vooruit door van jongs af aan bezig te zijn geweest in de dokterspraktijk van haar vader. Zij heeft als jongvolwassene al de kennis die alle medici in die tijd hadden. De medische kennis was nog niet zo gespecialiseerd en natuurlijk zijn in alle tijden mensen ziek of krijgen baby’s. Voor Elena staat het vast: zij wil werken als arts, het liefst in haar eigen praktijk. De adel kijkt neer op vrouwen die willen werken en zeker op vrouwen die als arts willen werken. Het werk wordt als vies en minderwaardig beschouwd. De mensen van het landgoed bij wie Elena een tijd logeert, waarderen haar inspanningen en zijn heel erg blij met haar hulp en vaardigheden.

Haar ambities worden in haar eigen sociale context niet geaccepteerd. In die groep (de adel van Engeland) moet je vooral doen wat wordt voorgeschreven door de talloze ongeschreven regels. Na een verblijf in Frankrijk na het overlijden van haar vader komen zij en haar moeder tot het besluit om naar Engeland te verhuizen, waar de wortels van haar vader liggen. In Londen ontmoet Elena nieuwe mensen en ook eindelijk haar nicht Pippa (die hoofdpersoon is in een eerder geschreven boek van deze schrijfster). Ze heeft een mooie maar ook spannende tijd in Londen en is blij als ze met een vriendin een tijd op Fredley Manor kan logeren voordat ze besluit waar ze zich gaat vestigen.

Samen met haar vriendin ontdekken ze waar het hun aan vaardigheden nog ontbreekt, omdat dames van adel de meeste dingen laten doen door hun personeel, hoeven ze die vaardigheden niet te hebben, maar toch is het wel handig als je kunt koken en weet hoe je iets kunt herstellen van je kleding. Hier zie je de parallel met de huidige tijd. We gooien iets snel weg en kopen gewoon nieuw als iets kapot of versleten is, herstellen lijkt niet zo nodig en als je allebei druk bent, laat je toch voor jezelf koken? Wel zo makkelijk.

De mooie jongemannen ontbreken niet in het boek. En de realiteit van hoe je met je seksualiteit omgaat als jong mens ook niet. En daar komt ook een parallel met deze tijd om de hoek kijken. Want met de bovenlaag van preutsheid en formaliteit komt er een wereld van taboes mee. En hoe vind je nou uit in een wereld waar niet over seksualiteit wordt gesproken wat echt behoorlijk en respectvol is en wat niet. Elena en haar gevonden liefde kiezen gaandeweg een bemoedigende koers.

Dit boek is heerlijk romantisch en zeker niet oppervlakkig.