Sil en Gabriëlle hebben een bijzonder goed huwelijk. Ze zeggen vaak tegen elkaar dat ze “meer dan gisteren maar minder dan morgen” van elkaar houden. Dan wordt hun enige dochter Lieke ernstig ziek en komt te overlijden. Gabriëlle en Sil proberen hun verdriet op hun eigen manier te verwerken.
Gabriëlle wil praten, alleen maar praten over Lieke. Sil heeft sterk de behoefte om lichamelijk getroost te worden. Pas dan zou hij naar zijn vrouw kunnen luisteren en haar de aandacht geven die ze nodig heeft. Maar ze weigert elke toenadering en onthoudt Sil de lichamelijke intimiteit. Dat gaat zo een jaar door. Sil voelt zich enorm afgewezen en wil niet meer leven.
Na een dramatische gebeurtenis besluit hij om naar Patmos te gaan, het eiland waar hij in de beginjaren van hun huwelijk met Gabriëlle geweest is. Het eiland is niet zelfvoorzienend in water en als er een storm komt, kan de waterboot het eiland niet bereiken. Er breekt paniek uit.
De beschrijving van een zuiver huwelijk, het uit elkaar groeien na het verlies van hun dochter, de mooie beschrijving van het eiland Patmos, dit alles zijn de ingrediënten van de mooiste en boeiendste roman die ik van deze auteur heb gelezen. De gevoelens van Sil en Gabriëlle voor elkaar worden levensecht beschreven. Door het hele verhaal merk je dat de hoofdpersonen God bij zich weten.
Geef een reactie