Jan Brokken kent zijn ouders van na de oorlog, zijn broers hebben met zijn moeder in het kamp gezeten in Nederlands–Indië en delen samen met zijn vader een ander leven. Om die reden krijgt hij na het overlijden van zijn moeder een stapel brieven van zijn tante. Hij gaat hierover met zijn vader in gesprek en hij gaat ook op reis door Indonesië. Een muziekstuk bracht hem hier in gedachten weer naartoe en hij schreef dit boek erover.
“Verdwaal maar niet in ons verleden”: “pas op”, zal ze hebben bedoeld. “Het brengt je in verwarring. Je kunt er de kluts van kwijtraken.” Met als ondertoon: “je bent al zo gevoelig.” Dit zei Jans moeder tegen hem.
Verwacht geen roman als je aan dit boek begint. Jan Brokken beschrijft namelijk elke personage en elke situatie die hij tegenkomt in het verleden van zijn ouders, erg uitgebreid. Dat is fijn om het een en ander te kunnen plaatsen maar het kan de lezer ook afleiden van de persoon waar het boek over gaat: Olga.
De tuinen van Buitenzorg leest als een boeiend verhaal over de jonge Olga die samen met Han en meer echtparen als pioniers naar Nederlands-Indië vertrokken. Hoe verging het hen die probeerden te integreren en een bestaan ver van huis op te bouwen? De schrijver beseft dat brieven tussen zussen een bepaalde intimiteit bevatten. Hij vat zelf samen dat zijn ouders een liefdevol stel zijn en daar lijkt hij gelijk in te hebben.
Op een gegeven moment worden de herinneringen vermengd met verhalen die zijn vader of broers vertelden over hun tijd daar. Dat brengt verschillende lagen aan in het verhaal en het geeft dan ook andere gevoelens en emoties weer.
Een voorbeeld is het moment waarop het gezin van elkaar werd gescheiden, in kampen gestopt en gevangen gehouden door de Japanners. Zijn moeder schrijft daar weinig over om haar zus te sparen maar Jan Brokken vult dit aan met de dingen die zijn vader en broers vertelden.
De auteur is enthousiast, dat merk je in elke zin die in het boek staat. Ik houd van zijn schrijfstijl, zijn openheid en zijn vermogen om een geschiedenis in een boek samen te vatten. Ik had alleen nog meer Olga willen zien.
Geef een reactie