Kan een persoon een hele gemeenschap beïnvloeden? Dat is de eerste vraag aan leesclubs die Francine Rivers stelt nadat ik het verhaal van 531 pagina’s had gelezen. Het speelt rond de eeuwwisseling 1800-1900 in het berggebied in het noorden van Californië. Ze begint het verhaal van de eigenzinnige Kathryn op het dieptepunt van haar jonge leven. Haar ouders zijn het zo niet eens met haar acties dat ze gewoon maar verbannen wordt zodra die kans zich voordoet: haar oom, die niet haar oom is, heeft haar moeder een huis, een drukpers en een mijn nagelaten en Kathryn wordt gedwongen die in ontvangst te gaan nemen. En omdat het leven ondraaglijk is geworden, doet ze dat ook. Nog tiener, veel te enthousiast en beeldschoon lokt ze ook in haar nieuwe woonplaats Calvada tegengestelde reacties uit en met het gegeven dat er in deze gebieden altijd te weinig vrouwen zijn, wordt de strijd op zijn minst een spannende.
Francine Rivers neemt tijd en ruimte om het verhaal te vertellen. Daarbij herhaalt ze vaak dezelfde gedachten van de hoofdpersonen op meer manieren. Dat vertraagt enigszins. Toch heb ik het boek met heel veel plezier in een paar dagen gelezen. Door de humor, het tijdloze gegeven dat mannen ergens diep in hun hart vinden dat de vrouw een lager soort is dan zijzelf, het gevaar dat groeit, het lef van dit meisje en de warmte van de relaties die er onder de vrouwen die het stadje kent, gesmeed worden. De lijnen zijn scherp en haast niet te verzachten in het verhaal. Meningen zijn moeilijk te veranderen en het slechte en het goede is eenduidig. De vragen voor de leesclubs laten zien dat Francine bewust heeft gekozen voor deze stijl. Ze wil mensen met elkaar in gesprek brengen over hoe zij met anderen en zichzelf omgaan. Hoe zij in kaart brengt dat wij bewust en onbewust meedoen aan profilering en discriminatie.
Geef een reactie