Jenny Lucas vertelt over haar laatste levensmaanden in deze debuutroman van Gina Holmes, waarmee Gina in Amerika een prijs won voor beste christelijke fictie. Jenny keert terug naar haar ouderlijk huis. Zes jaar geleden heeft zij dat verlaten, nadat haar vader haar een preek gaf over ongehuwd zwanger zijn en sindsdien heeft ze hem niet meer gesproken. Voor ze het haar jeugdliefde David Preston destijds had kunnen vertellen dat hij vader werd, verbrak hij de relatie. Bovendien kan haar vader zijn vader niet luchten of zien, omdat Jack Lucas dokter Preston de dood van zijn vrouw (de moeder van Jenny) verwijt. Toen haar dochter geboren was, bleek David al getrouwd te zijn. Kortom, genoeg ingrediënten voor een aangrijpend verhaal, want Jenny moet in de laatste maanden dat ze leeft op zoek naar een nieuw gezin voor haar dochter Isabella omdat ze ongeneselijk ziek is. Wordt dat thuis bij haar vader en zieke oma of toch bij David en zijn nieuwe vrouw?
De roman is geschreven vanuit het ik-perspectief en zo oprecht dat je je al gauw met Jenny kunt identificeren. Hoewel haar dochtertje natuurlijk een geweldig kind is, opvallend goed praat voor een vijfjarige, (slechts een keer is er een soort taalverhaspeling) is Jenny gewoon mens, een moeder die fouten kan maken, nog niet los van haar jeugdliefde (maar dat wel wordt tijdens het verhaal), ontzettend jaloers en vooral makkelijk ruzie makend met haar vader en David. Er gebeurt veel in de laatste maanden (ze wordt ook nog verliefd) en de ontwikkelingen zorgen ervoor dat je blijft lezen. Meerdere keren raakt Gina Holmes je met dit verhaal tot tranen toe. Het siert de schrijfster dat ze niet voor een wonder gekozen heeft en daarmee voor de goede afloop. Juist de scène waarin Jenny haar dochter over haar nadere dood vertelt, naar aanleiding van het beeld wat ze gebruikt voor sterven, het oversteken van de oceaan, is ontroerend. Beslist een aanrader als je van christelijke romans houdt.
Minpuntje van dit boek is de epiloog waarin de dochter de dagboeken van haar moeder leest. Het boek dat je als lezer net uit hebt, is zeker geen dagboek, dus ergens klopt er iets niet. Maar je kunt er natuurlijk voor kiezen om de epiloog niet te lezen.
Geef een reactie