Literaire strip en boek met bij de hoofdstukken gecomponeerde muziek, dat is dit boek. Aan de basis van het boek ligt het eerder uitgegeven De Doler. Dit is een boek met eeuwigheidswaarde, in die zin dat, als ik het in handen heb, ik het voor altijd in handen wil hebben en steeds opnieuw wil lezen. Ik wil het verlangen van de hoofdpersoon elke dag weer hebben en ook het doel van de hoofdpersoon en tegelijkertijd de zoektocht. Ik wil dit beleven. En dat is ook precies wat je doet als je dit leest, kijkt en luistert. De beleving die ik ervoer bij De Doler ervaar ik nu in nog veel sterkere mate. En ik wil dat mijn kinderen het zullen lezen en mijn kleinkinderen en mijn achterkleinkinderen. Ik wil dat ze hetzelfde ervaren en vervolgens met de tweede hoofdpersoon van het boek in gesprek gaan en Zijn boek zullen lezen.
Dit boek gaat over verlangen en vervulling. Over verveling en verandering. Over verantwoording en vernieuwing. Het is het grote v-boek met humor. Die twee grijze heren op het bankje, het verhaal in het verhaal in het verhaal van hun leven. Zij zijn de hoofdpersoon na een langer leven met de Hoofdpersoon en toch is daar het water. Hij roept en zij doen wat Hij zegt. Ze zijn nog niet bij Hem. Nog niet. Toch zien ze Hem en tekenen, schrijven en spelen het leven ten voeten uit. De wanhoop, de vreugde, de onafhankelijkheid, de armoede en de rijkdom, de religie en de relatie, de gebrokenheid en de genezing.
Christiaan is een jonge man, die alles heeft wat zijn hart begeert. Toch niet alles, maar daar komt hij pas achter als hij in de ogen van een man kijkt, als hij met de trein in de stad is aangekomen. Een diep verlangen om de man te spreken overvalt hem en terwijl hij Hem achterna gaat, ziet hij de man met verschillende mensen in contact gaan. De een krijgt net dat laatste duwtje om terug te gaan naar haar geboortedorp, de ander wordt genezen en weer een ander krijgt een verhaal te horen en elke keer hoort of ziet Christiaan het verhaal van dat meisje, die man, die jongen, die dat heeft meegemaakt. Dan komt het moment dat de man hem opwacht aan de kade van een stadsgracht en hem aanspreekt bij zijn naam. Ze drinken samen koffie en eten een broodje. Het gesprek met deze man verandert voorgoed zijn leven.
Het verhaal is het metafoor van ons eigen zoekende hart totdat het rust gevonden heeft bij deze man, die elk mens aanraakt en voor altijd ten positieve verandert. Die ene ontmoeting hebben we allemaal nodig, en de lezer ontdekt zijn eigen verlangen tijdens het lezen van dit boek (of niet). Je wilt er bij zijn (of juist niet). Het lijkt een romantisch verhaal en in zekere zin is het dat ook, maar toch is het de werkelijkheid, de diepe gebroken werkelijkheid waarin het verhaal zich ontrolt.
Ik hoop dat we allemaal haastig worden om deze ontmoeting te mogen beleven. Ook al houden we er allemaal een scheve neus en een vette hoofdpijn aan over, dat maakt werkelijk niet uit. Gewond raken we ongetwijfeld in onze zoektocht. Dat is niet fijn, maar het deert niet zo erg meer, dan het had gedaan als we dit verlangen niet hadden gevoeld. Ik snap dat, ik heb het in mijn eigen leven ervaren. Het is onaf compleet, net als dit boek.
Geef een reactie