De neonazi

Het levensverhaal van Nico Messerle.

Het nazigedachtegoed wordt de Oostenrijkse Nico met de paplepel ingegoten. Op achtjarige leeftijd neemt zijn vader hem mee naar een café waar twee pooiers door de nazigroep (waar zijn vader bij hoort) worden doodgeschoten. Als zijn vader verongelukt, neemt zijn opa - een doorgewinterde nazi - Nico onder zijn hoede. Met dertien gaat Nico op een speciaal kamp om een echte nazi van hem te maken. Dat lukt en na afloop laat hij een hakenkruistatoeage op zijn borst tatoeëren. Vanaf die tijd leeft hij volgens de taal van de vuist. Iedereen die hem niet aanstaat, zoals Joden, homo's, Turken en nog meer mensen die volgens de nazi's niet bij de 'Ubermenschen' horen, slaat hij het ziekenhuis in.

Er vormt zich een vaste vriendenkring om hem heen en Nico is de meest meedogenloze van hen. De meest bizarre, afschuwelijke ideeën komen in hem op om mensen iets aan te doen. Het gevolg is dat zijn slachtoffers het er niet levend vanaf brengen of op de intensive care belanden. Het doet Nico niets, hij heeft zijn geweten uitgeschakeld. Regelmatig moet hij een straf uitzitten, maar daar maalt hij niet om. Als er een boete betaald moet worden, doet zijn opa dat.

Nico wordt hoofd van de Oostenrijkse afdeling van de internationale nazibeweging: Blood and Honour. Hij is voor niemand bang, men is bang voor hem. De koude, kille, duistere blik in zijn ogen doet menigeen terugdeinzen. De ontmoeting met een man die hem honderd euro geeft, is het begin van de verandering in Nico's leven.

Een aangrijpende, indrukwekkende biografie die ik af en toe weg moest leggen vanwege het vele, gruwelijke geweld dat erin voorkomt. Het is geen boek om vlak voor het slapen gaan te lezen. Op de omslag staat niet voor niets het geweldsymbool. Hoe verder ik in het boek kwam, hoe minder ik me voor kon stellen dat Nico tot geloof komt. Dat God een God van wonderen is, komt heel duidelijk naar voren. Uiteindelijk komt Nico tot geloof en verandert compleet. Zijn ogen stralen en hij kan weer huilen. Dat heeft hij sinds zijn dertiende niet meer gedaan. Ik kon mijn ogen niet droog houden bij sommige passages.