Ada Mabuse vertelt in dit boek haar persoonlijke verhaal, hoe zij als dochter van de dienstbode, in 1930 is geboren in Cradock House ( Zuid-Afrika) en zij naast de liefde van haar moeder ook de warme aandacht krijgt van Cathleen Harrington. Ada helpt haar moeder met het huishouden, maar krijgt ondertussen ook les van Cathleen in lezen en pianospelen. Ondertussen maakt Cradock zich op voor de Tweede Wereldoorlog. De zoon van Cathleen moet gaan vechten en komt terug met post traumatische stress. Terwijl Ada hem verzorgt, leert ze veel over de strijd in de wereld en de mens. Ze wordt volwassen, terwijl de Apartheid zorgt voor een nieuwe strijd. Ada raakt zwanger van een blanke man, iets wat toen bij wet verboden was. Ada besluit te vluchten naar het township en krijgt een baan als muzieklerares. Het verdriet van Ada, omdat haar kind nergens bij zal horen, doordat mensen de kleur van de huid belangrijker vinden, dan de mens zelf, maakt apartheid tot een persoonlijke strijd. Iets waar Cathleen zich niets van lijkt aan te trekken, als ze ondanks alles toch op zoek gaat naar Ada.
Door het schrijven van een intiem verhaal, zorgt Barbara Mutch ervoor dat je het grote leed in de Zuid-Afrikaanse geschiedenis intens kunt ervaren. Het is knap zoals ze Ada laat groeien in wijsheid. Moeilijke woorden zoekt Ada op, om vervolgens te ontdekken dat ze iets anders kunnen betekenen. Tegelijkertijd blijft Ada iets naïefs houden, waardoor je goed kunt begrijpen waarom Cathleen een bijzondere band met haar had. Deze liefde over grenzen van huidskleur maakt het verhaal mooi en hoopgevend. De schrijfster gebruikt mooie beelden om haar verhaal te vertellen. "Ze wist niet dat ze net zo was als het bruine water van de Grote Vis die blank en zwart van elkaar scheidde."
Zelf heb ik ook een nieuw woord geleerd, queeste, een persoonlijke zoektocht. 'Een kind dat nergens bij hoort, zal altijd op zoek gaan naar de extremen in de queeste naar een thuis.' Waar hoor je thuis, is het grote thema in deze roman en dat heeft mij als adoptiemoeder van twee kinderen uit Zuid-Afrika erg aangesproken.
Dit is het eerste boek van Barbara Mutch, maar volgens mij zou ze ook een mooi verhaal kunnen schrijven over Thebo, de kleinzoon van Ada, die opgroeit in de regenboognatie.
Geef een reactie