Dat Reinier Sonneveld ook ontzettend goed is in fictie, wist ik eerder niet. In deze thriller is de spanning op een goede manier opgebouwd. Het is knap hoe hij de verschillende spelers in het boek ieder juist die persoonlijkheid verleent die nodig is om het verhaal tot apocalyptische proporties te kunnen laten groeien. Hoe hij naïviteit laat samengaan met machtshonger; genialiteit met overmoed; onschuld met dapperheid en liefde met onbereikbare idealen.
De niet meer zo futuristische openingsscène waarbij een drone als een enorme zwarte weduwe een onschuldige man oppakt en boven het Vaticaan laat neerstorten, vormt de opmaat voor dit verhaal waarin de greep en de beklemming van al te ver doorgedreven doctrines de aanhangers steeds verder richting het ultieme kwaad duwen.
Je gaat je afvragen na het lezen van dit boek: In hoeverre ben ik beïnvloedbaar? In welke situaties willen mensen voor God spelen? Hoe kunnen we grenzen stellen aan manipulatie van anderen?
Een uitstekend geschreven thriller met een diepere laag, die tot nadenken stemt.
Geef een reactie