Je vindt de acht levenslessen van Klara Klein nergens in het boek terug, wel tientallen spectaculaire manieren om te sterven. Het is jammer dat de vertaling van de titel zo de plank heeft misgeslagen, want deze roman verdient absoluut 5 sterren als het om de inhoud gaat. Het boek begint met twee bijna lege bladzijden met een enkele tekst. De eerste tekst tekent de totale sfeer van deze roman en is tegelijkertijd een warme aanbeveling voor elk mens. Op de tweede bladzijde staat een Bijbeltekst die alles te maken heeft met de duurzame erfenis die Jezus heeft nagelaten. In wezen komt dat neer op een enorm diepgaande levensveranderende les die elk kind van God zou moeten leren. In deze roman is Aydin Kelley de hoofdpersoon. Na haar universitaire studie werkt ze nu al een jaar op de redactie van een gerenommeerde Amerikaanse krant en ze komt geen stapje hoger. Dat zit haar steeds vaker niet lekker. Ze hongert naar de status en het aanzien van bekende journalisten. Maar de sfeer is keihard en elke poging om hogerop te komen wordt letterlijk afgestraft. Door een wat ondoordachte poging om de aandacht van de eindredacteur te krijgen, komt ze letterlijk in de reservebank terecht en krijgt ze een strafexpeditie. Ze moet een in memoriam schrijven van een stervende vrouw. Ze voelt zich vernederd en gaat met wrok en pijn op de opdracht af. Maar de stervende vrouw is een geweldig leuk en gevoelig mens en hoewel ze niet zo veel tijd heeft, geeft zij Aydin de ruimte om te wrokken en te spartelen. Door de humor en de liefde van Klara en door onverwachte, andere spelers op het veld wordt Aydin uiteindelijk nieuwsgiering naar de levensgeschiedenis van deze vrouw, die een belangrijke rol heeft gespeeld in de jaren tachtig van de vorige eeuw in de stad Kansas. Ik heb het boek in een paar uur uitgelezen en kon het niet wegleggen. Wat een verhaal! Wat een liefde. Storend is het veelvuldig herhaalde woord “liefje”, ik vermoed een beetje foute vertaling van het woord “dear”. Nog een storende fout is het woord ‘aannemers’ in plaats van ‘werknemers’ ergens in het verhaal van de rol van Amerika in de situatie in Vietnam. En ik vermoed dat het chocoladekoekje een chocoladecakeje moet zijn, dat ook een belangrijke rol speelt. Het is ontroerend om te lezen hoe de jonge journaliste te maken krijgt met het stervensproces van de mensen in het hospice waar Clara verblijft. Het is knap hoe de schrijfster het proces dat de twee hoofdpersonen doormaken, beschrijft. Het is ook knap hoe de schrijfster nuttige informatie op een natuurlijke manier in het verhaal verwerkt. Het stukje geschiedenis waarin Clara Klein een rol speelt, is gebaseerd op een waargebeurd verhaal van een familie.
Geef een reactie