Boekenmening

Bloedlijn

Op de helft van de dertiende eeuw, het jaar 1254 begint deze historische roman met het binnenvallen van de West-Friezen van Alkmaar. Katelijne heeft in Alkmaar haar bierbrouwerij. Met moeite slaan de inwoners van Almaar de aanval af. Het wordt tijd dat Alkmaar een omwalling krijgt met de bijbehorende stadsrechten, zo vinden de belangrijkste mannen van de stad. Het is bekend en toch niet dat Katelijne een meer dan vriendschappelijke verhouding met koning Willem de Tweede heeft en via via dringen de stadsbestuurders er bij haar op aan om een goed woordje te doen bij de koning. Hoewel Katelijne eigenzinnig is en zich niet graag laat sturen, onderschrijft ze het verlangen om in een veiliger stad te kunnen wonen. En zo krijgt Alkmaar zijn rechten. In de echte historie kan het ook anders zijn gegaan maar het is een aardig verhaal om op deze manier te vertellen. Je krijgt een goed beeld van hoe het er in die tijd toeging en hoe de lage landen letterlijk verdeeld waren.

Willem de Tweede sterft een vervelende dood. Aan zijn zus de taak om de Nederlanden verder te verenigen. Dat vinden de edelen van Holland op den duur niet zo’n goed idee. Ze halen Floris, Willems zoon bij haar weg om hem een goede opleiding te geven, zodat hij de nieuwe graaf van Holland zal kunnen zijn.

Voor zijn dood vertelt Willem aan Aleid, zijn zus, over de vrouw in Alkmaar en laat hij Aleid een belofte doen. Wanneer ze zich op enig moment deze belofte herinnert en ze tijd heeft om een ontmoeting met de edelen van Holland te arrangeren, is haar komst een opluchting voor Katelijne die in moeilijke omstandigheden terecht is gekomen.

Simone van der Vlugt heeft een gave om fantasie en historische werkelijkheid prachtig met elkaar te verweven, waardoor het boeiend is om over de ingewikkelde politieke en economische situatie in die tijd te lezen.

Floris is de eerste vorst in de Hollandse geschiedenis die om politieke redenen wordt vermoord en generaties later Willem van Oranje de tweede. Maar in dit boek maken we dat niet mee. Het eindigt bij een glorierijke overwinning en een bijzondere vondst.

Truus van Lier

Truus van Lier werd op 22 april 1921 in Utrecht geboren. Ze komt uit een welgesteld gezin. Haar Joodse vader is advocaat en haar moeder studeerde chemie. Truus bezoekt het Christelijk Lyceum in Zeist. Na haar eindexamen gymnasium A gaat zij rechten studeren in Utrecht. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt gaat zij in het verzet en infiltreert in kringen van de Waffen SS om aan informatie te komen. Zij sluit zich aan bij de roemruchte verzetsgroep CS-6 en vermoordt met twee kogels op 3 september 1943 de NSB-er commissaris bij de politie G. Kerlen die daarna een soort staatsbegrafenis krijgt. Twee weken later verraadt een vriendin(!) haar en wordt zij gearresteerd, naar kamp Sachsenhausen overgebracht en daar in oktober 1943 gefusilleerd. Het boek is geschreven door twee leraren van het Christelijk lyceum, waardoor deze school ook uitgebreid in het boekje wordt beschreven. Het boek telt 95 pagina’s.

Door het oog van een naald

Pieter groeide op in de cultuur van de Vrije Oud Gereformeerde Gemeente van Hendrik-Ido-Ambacht. Toen hij ongeveer tien jaar was, ontdekte hij dat hij anders was dan andere jongens, hij had homoseksuele gevoelens. Daardoor voelde hij zich vaak alleen. Hij probeerde zoveel mogelijk mee te doen met zijn leeftijdsgenoten maar hij deed alsof. Hij schaamde zich en durfde er met niemand over te praten. Dit veinzen werd zijn levensstijl en dat hield hij vijfenveertig jaar vol. Hij dacht dat dit het kruis was dat hij zou moeten dragen.

Door intensieve Bijbelstudie over dit thema raakte hij ervan overtuigd dat hij geen relatie kon en wilde beginnen met een man.

Zijn geaardheid was een geheim tussen hem en God en dat moest zo blijven. Het geheim zou met hem meegaan in het graf.

Rond zijn achttiende heeft hij zijn leven aan de Here God gegeven, dat was een heel bijzondere ervaring.

Toen hij eenentwintig was, verliet hij het ouderlijk huis en verhuisde hij naar de andere kant van de wereld. Hij woonde en werkte in Nieuw-Zeeland, Australië, Papoea Nieuw Guinea en Zuidoost-Azië. Hij heeft zeventien jaar bij de Mission Avation Fellowship (MAF) gewerkt in Papoea Nieuw Guinea.

Pieter wilde een normaal leven leiden en trouwde met Jennifer. Ze kregen twee zoons. Naarmate de jaren verstreken kreeg hij het er steeds moeilijker mee om zich anders voor te doen dan hij was. Hij wilde vrij worden van de last die hij zichzelf had opgelegd. Dit had verstrekkende gevolgen.

Dit is een indrukwekkende autobiografie van een man die wandelt met God en lange tijd zijn homo-zijn geheimhield. Hij vertelt open en eerlijk over zijn worsteling maar ook over zijn wandel met God.

De rode baret

De Britse geschiedenislerares Dorothy is met pensioen gegaan. Ze moet er erg aan wennen. Haar dominante moeder eist haar aandacht op. Ze heeft op zolder in een doos een rode baret gevonden, die van Dorothy’s overleden vader is geweest. Hij was altijd heel gesloten over wat hij in de oorlog heeft meegemaakt.

Dorothy gaat op zoek naar het verleden van haar vader. Ze wil weten wat zijn rol is geweest bij de Slag om Arnhem. Ze ontmoet de Nederlander Daniël en samen zoeken ze verder. Ze lijken op het goede spoor te zitten maar door een gevonden Bijbelblaadje met psalm 91 erop en later nog een briefje van een zekere Ines wordt de zoektocht ingewikkelder.

Intussen werkt Dorothy ook aan zichzelf. Ze heeft last van controle dwang en ze kan niet tegen haar moeder op. Met hulp van haar vriendin Ellen, een psychologe en Daniëls dochter gaat het langzamerhand beter.

Tussen Daniël en haar begint langzaam de liefde op te bloeien…

Dit is een bijzonder boeiende roman. De strijd van Dorothy om voor zichzelf op te komen tegenover haar moeder, de gevoelens voor Daniël toe te laten terwijl ze zich had voorgenomen om nooit een relatie te beginnen worden invoelend beschreven in een prettige schrijfstijl.

Op het ritme van Gods eigen adem

“Christus is in onze wereld gekomen, niet om te lijden maar om lief te hebben – om zozeer lief te hebben, dat Hij zelfs bereid is om ervoor te lijden,” zegt Henri Veldhuis in een van zijn preken.

En: “Als wij van ons verdriet een cultuur hebben gemaakt of van onze depressie en weemoed een levensstijl, dan kan Pasen flink irriteren.”

Dit boek, dat een brevier wordt genoemd, is een bloemlezing van fragmenten uit de preken van Henri Veldhuis. Henk Fonteijn en Kees van der Zwaard hebben het samengesteld met hulp en inzet van verschillende mensen: gemeenteleden, theologische vrienden en de zus van Veldhuis. Zij kozen passages uit 25 jaar preken, die hen raakten en in aanmerking komen voor publicatie.

Henri werd steeds meer gefascineerd door de persoon van Jezus Christus en preekte vanuit een eigentijdse Bijbeluitleg.

Dit boek kun je elke dag openslaan; er is een indeling van 1 december tot 30 november. Het begint met de woestijnervaringen die we in ons leven kunnen hebben en eindigt met een verwonderde verwachting om de laatste reis te mogen maken. Elke maand begint met een gebed op een geel-oranje bladzijde

We zoeken helderheid en troost

Voor de vragen van ons hart

Hoe we verder kunnen

Wat een geschenk dat we gemeente zijn

Vanbuiten gezien heel vreemd

Vanbinnen gezien een wonder

We horen uw Stem

In gebrekkig mensenwoord

En delen brood en wijn

Als teken van uw eeuwige liefde

Amen

Het zijn mooie teksten, pittige teksten, soms confronterend en vaak bemoedigend. Een woord voor vandaag om mee te nemen de dag in, of de nacht in. Om te overdenken, om je te laten helpen, om te schuren en bij te sturen.

Vreemde gasten in de B&B

In dit leuke, gezellige en af en toe spannende familieboek maak je kennis met Joas, Dorinda, David en Lianne Zandstra en hun ouders. Ze zijn net verhuisd naar de Veluwe en moeten hun draai nog een beetje vinden. Tim Zandstra, hun vader, heeft de verantwoordelijkheid over het Bed en Breakfast-bedrijf dat ze begonnen zijn. Hun moeder werkt in een ziekenhuis.

David is de boekenwurm van het gezin. Hij wil dolgraag alles weten. Dat werkt de auteur heel goed uit en laat door David zien dat als je verder vraagt, je niet alle praatjes moet geloven. Dat gebeurt met name als David in gesprek gaat met een jongen die net nieuw is bij het paardrijden van zijn zusje Lianne. Dat gesprekje laat de jonge lezers zien dat je niet zomaar van een bron van informatie uit kunt gaan. David is ook niet bang om iets te vertellen aan een volwassene, ook al is hij er niet zeker van over wat hij denkt. Janoek, de boswachter met wie David af en toe meegaat de bossen in, krijgt op deze manier een leuke rol in het oplossen van een nieuwe speurdersactiviteit van de familie Zandstra. Als David thuis vertelt wat hij gezien heeft en dat combineert met de nieuwsberichten dat er inbrekers actief zijn, krijgt bijna elk lid van de familie de kans om aan de oplossing bij te dragen.

Het verhaal zit erg leuk in elkaar en natuurlijk worden de boeven gepakt en kan de familie samen met de verantwoordelijke agenten een feestje vieren.

Het boek is mooi vormgegeven, hardcover en gebonden met een aantrekkelijke en steengoed getekende voorplaat. Je wilt het direct kopen en lezen, als je het ziet.

Een leuk boek voor de bovenbouw van de basisschool en jonge tieners.

Wat ik minder vind is de ongeloofwaardige harmonie in het gezin. Ze plagen elkaar een beetje goedmoedig maar echte of stevige ruzie komt niet voor. Dat zou het verhaal wat realistischer maken.

De kinderen denken en spreken op een volwassen manier, waardoor het gevoel van braafheid wordt versterkt.

De keerzijde ervan is dat het verhaal hierdoor juist als sterk wordt ervaren door lezers die zelf in een minder harmonieuze situatie leven. Het kán wel: Als leden van een gezin kun je iets over hebben voor de ander, meedenken met je ouders en hun situatie of genieten van de momenten van samenzijn.

De weg naar binnen

Altijd vluchtend,

Altijd wachtend,

Bereid – als ik het mijne ontmoet -

Dagelijks zijn we op weg en maken we keuzes. Het ene moment rennen we om ons doel na te streven en het andere moment moeten we even stilstaan en wachtend op wat zich aan wil dienen. Leid jij de weg of word je door de weg geleid? En wat zijn voor jou de wegwijzers die richting geven in jouw leven?

Soms hebben wij andere mensen nodig die ons helpen de weg te wijzen. Soms zijn ze ons al voorgegaan en hebben zij hun herkenningspunten achtergelaten. De teksten van Dag Hammerskjöld (1905-1961) zouden we kunnen zien als een gids. Hij was een Zweeds diplomaat en als secretaris-generaal van de Verenigde Naties werd hij bekend om zijn inzet voor vrede. Na zijn onverwachtse dood bleek hij in zijn dagboek (later uitgegeven onder de titel ‘Merkstenen’) een schat aan innerlijke reflecties te hebben nagelaten. Zijn teksten nodigen uit om je te oriënteren, om tot jezelf te komen en te besluiten hoe jij je pad wilt vervolgen. Zijn boek is echter heel abstract en daardoor moeilijk toegankelijk voor de gemiddelde lezer.

Beatrijs Corveleyn en Kees G. Zwart hebben met het boek ‘De weg naar binnen’ ook een nieuwe merksteen opgericht door de weg voor de lezer wat meer begaanbaar te maken. Met dit boek beschrijven zij de inhoud van Merkstenen op een begrijpelijke en overzichtelijke manier. Zij belichten belangrijke thema’s die het denken en werk van Dag Hammerskjöld karakteriseren, zoals leiderschap, dienstbaarheid, natuur of stilte. Op het levenspad worden we uitgedaagd om ja te zeggen tegen het leven. Het leven dat voortdurend om bewuste keuzes vraagt. We krijgen een handreiking om onze eigen weg te leren gaan, ons te verhouden tegenover God en de mens. We worden uitgenodigd om stil te staan en in het licht van God te zien wat er in ons omgaat en wat er echt toe doet. Afstemmen op wat goed is en vanuit deze afstemming de weg vervolgen. Het geheel is een waardevolle compilatie geworden waarbij het leven en denken van Dag Hammerskjöld inzichtelijk wordt gemaakt. Beatrijs en Kees zijn er goed in geslaagd om de inhoud dicht bij het dagelijks leven te brengen. Zoals in Merkstenen zichtbaar werd, laten ook zij zien dat spiritualiteit een groeiproces is van voortschrijden, stilstaan en verwonderen. De inhoud ademt ook een doorleefde reflectie van de schrijvers zelf waardoor het een warme, troostrijke en bemoedigende indruk achterlaat.

We mogen dit boek vooral zien als een aanmoediging om zelf de reis naar binnen te maken. En daar moet je de tijd voor nemen. Je leest het daarom ook niet zomaar even uit. Elk thema bevat een overdenking, waarbij je opgeroepen wordt om op je reis voort te gaan en niet te arriveren. Je verder te laten drijven, alsmaar verder naar het onbekende en ja te zeggen op de weg die jou leidt. Je zult daarbij geen concrete antwoorden vinden. Dat zal voor sommige zoekers misschien wat onbevredigend zijn, maar juist in dit boek ligt het voorbeeld om zelf op zoek te gaan naar het antwoord. Elk thema is afzonderlijk goed te lezen en daarmee ook heel geschikt om te herlezen en je eigen route uit te stippelen. In de inleiding wordt ook advies gegeven welke thema’s je wanneer zou kunnen kiezen. Door deze opzet zul je bij het chronologisch lezen af en toe een dubbeling van de inhoud tegenkomen, maar dat is eerder ondersteunend dan storend.

De vormgeving is mooi verzorgd en van prachtige illustraties voorzien. De beelden weerspiegelen op een schitterende manier de reis van groei door stil te staan.

Heb jij het verlangen om te groeien in jouw levensreis en te leren van hen die voor je lopen? Dan wordt dit boek jou van harte aanbevolen.

Vrij zijn, op kunnen staan en alles achter kunnen laten – zonder om te zien. Ja zeggen -

Volg de ster

Samen met mijn kleinzoon van 4 jaar heb ik Volg de ster gedaan. Want ja, eerlijk is eerlijk, ik lees en hij deed de rest: tellen, kleuren benoemen, vormen zoeken. Er is van alles te doen in dit boek. En met heel veel plezier ging mijn kleinzoon bij elke bladzijde natuurlijk op zoek naar de ster maar ook naar zo veel andere dingen. Bij de zwemtocht hebben we de tijd genomen, hoewel we achternagezeten worden door een paar krokodillen. En ik moet zeggen dat hij bij het vinden van letters ook niet onverdienstelijk zocht en vond.

Aanbevolen voor alle opa’s en oma’s; papa’s en mama’s, ooms en tantes, leraren en leraressen van vier- tot zesjarige kinderen. Buiten die ene stralende ster geven wij dit boek vier en een halve gewone menselijke sterren.

Door alle leuke activiteiten die we hebben gedaan zou ik haast vergeten om te zeggen dat aan enige geschiedkundige echtheid niet zo veel recht gedaan wordt, hoewel het laatste beeld ongelooflijk mooi is om naar te kijken. Dat was toen we Dé Morgenster van het heelal gevonden hadden. Daar werden zowel mijn kleinzoon als ik een beetje stil van.

Vleugels

Twee vriendinnen van elf jaar zitten samen op een school voor het leren lopen op een modeshow. Dikke pret, maar Darta mag niet van haar vader. Zij sluipt stiekem het huis uit om mee te doen.

Dan krijgt Darta de kans mee te doen aan een echte modeshow. Hoe moet dat nu? Papa mag niets weten maar haar stiekeme gedrag heeft gevolgen. Niet alleen voor papa, maar ook komt er een breuk in haar vriendschap met Harper.

Dit boek is uitgegeven naar aanleiding van het thema van de Kinderboekenweek 2024, Lekker eigenwijs. Het is een echt meidenboek. De voorkant schittert je tegemoet met gezellige glitters. Het thema eigenwijs komt goed uit de verf. Het is een boek om in weg te dromen voor meisjes, maar ook een boek waarin je kunt leren dat de dingen die je doet gevolgen hebben. Bij Darta zijn dat de dingen die ze stiekem doet en bij Harper de vriendschap die in gevaar komt door haar jaloezie. Darta krijgt op de laatste bladzijde nog te maken met een grote verrassing. Helga van Kooten schrijft alsof je alles zelf meemaakt en de vrolijke tekeningen van Michel de Boer maken het tot een aantrekkelijk boek om te lezen.

Kruimels in het heelal

Kruimels in het heelal. Minder dan dat eerlijk gezegd. We zijn zo klein als je naar de grootte van het heelal kijkt, dat het onmogelijk lijkt dat we bestaan. We bestaan niet alleen, we kunnen zelfs nadenken over alles wat ons omringt. Heino Falcke is een autoriteit op het gebied van het heelal. Hij laat samen met zijn vrouw in dit boek iets zien van de verhoudingen tussen mens en heelal en dat doen zij door een gesprek van een heelal-wetenschapper met zijn dochter Jana.

Direct al in het eerste hoofdstuk is duidelijk dat de geleerde wetenschapper niet zo veel kan met de geloofsvragen die zijn dochter stelt. Maar over wat hem bezighoudt kan hij onderhoudend vertellen. Elke dag vertelt hij iets over de afstanden en wat er in het heelal te zien is.

Op bijna elke bladzijde zie je mooie foto’s van de onderwerpen waar hij Jana over vertelt.

Minpunten

In het laatste hoofdstuk komt de enormiteit van het heelal ten volle in beeld en stelt Jana de vraag: Woont God ergens daar of is er een volgende hemel.

Haar vader zegt dat ‘we’ dat nooit zullen weten. Evenals zijn zwijgen in het eerste hoofdstuk als Jana vraagt waar de oma van Karl heengegaan is na haar sterven, beschouw ik dit antwoord als vreemd.

Hij had tenminste kunnen antwoorden dat er mensen zijn die daar beter antwoord op kunnen geven dan hij, want zo blijkt op de bladzijden daarna, dat hij nergens zeker van is, waar het het bestaan van God betreft. Dat geeft niet, dat mag van mij, maar om juist dit transcendente gesprek in zijn verhaal over de veronderstelde fysieke oerknal te plaatsen, geeft het verwarring voor de lezers. En dat vind ik jammer.

Het boek is onderhoudend en zelfs heel leuk om te lezen maar ik zou het niet samen met mijn (klein)kinderen kunnen lezen. Ik mis de verwondering over de prachtige schepping van God. God schiep de hemelen en de aarde. Dat staat voor mij vast en daarom betreur ik het verschijnen van dit boek. Het leidt bij God en zijn prachtige werk vandaan. Het laat geen ruimte om God als schepper te leren kennen of te onderzoeken wie Hij is.

Door het waarom te plaatsen te midden van het wat, zijn Dagmar en Heino gekunsteld bezig. Laat het wat voluit zien, prachtig! Maar over het waarom en het wie hadden zij beter aan de wijsheid van de theologen en filosofen over kunnen laten om daar voor kinderen over te schrijven.

202658

Recensie

Jouw waardering

202657

Recensie

Jouw waardering

202656

Recensie

Jouw waardering

202655

Recensie

Jouw waardering

202654

Recensie

Jouw waardering

202653

Recensie

Jouw waardering

202652

Recensie

Jouw waardering

202651

Recensie

Jouw waardering

202650

Recensie

Jouw waardering

202649

Recensie

Jouw waardering