De tweede detectiveroman van Aslander heeft de kenmerkende stereotype die je in een serie kunt verwachten. Weer de enigszins naïeve dominee Aslander, die tegen wil en dank met zijn team gaat stoeien met een onopgeloste moord. Er zijn weer pittige dialogen, er is weer een stuk geschiedenis, Aslander zit weer met Mila opgesloten in een vakantiehuisje en warempel verrassend genoeg lukt het ook deze keer en tenslotte is daar die reflecterende preek aan het eind van het verhaal. Toch zit er groei in de serie. Dominee Aslander en Mila komen dichter bij elkaar en er is een duidelijke cliffhanger; de spanning is nog niet voorbij als het boek is afgelopen.
Deze keer is Aslander uitgenodigd op het huwelijksjubileum van psychiater Egge Johannes. In zijn kliniek is een overlevende van een seriemoordenaar uit Zeeland. Ze is in shock en wel zo dat ze het gedrag van de moordenaar overneemt als iemand haar isoleercel binnendringt. Toch lukt het de politie niet om de identiteit van de moordenaar te achterhalen. Daar is haast bij want de dader werkt volgens een bepaald patroon: elke 33 dagen verdwijnt er een vrouw en 7 dagen later wordt zij vermoord.
Het is een knap uitgewerkte detective, vooral ook omdat er meerdere lagen in ‘Het laatste gezicht’ zitten. Jammer genoeg is het wel enigszins voorspelbaar dat Mila zal verdwijnen, maar dat maakt het verhaal des te spannender. Omdat de serie leuk is om te lezen, ben ik zeker benieuwd naar het volgende deel.
Geef een reactie