Roelf woont in een buurschap in Drenthe, 1814, samen met zijn vrouw en zijn zoon die zwaar gehavend uit de oorlog is gekomen. Door dit laatste overdenkt hij wat hij zelf in zijn leven heeft meegemaakt, vanaf de tijd dat hij een kleine jongen was en te weten kwam dat zijn moeder zijn vader vergiftigde. Hij leefde daarna bij zijn oma, maar het verleden werd altijd doodgezwegen en oma verheerlijkte haar vermoorde zoon. In 1779 neemt Roelf het besluit de buurschap te verlaten en gaat hij een zwerversbestaan tegemoet. Ook dit is geen eenvoudig leven. Op een bijzondere wijze komt hij later weer in zijn oude buurschap, maar niet met goede bedoelingen.......
Janne IJmker heeft een vervolg geschreven op het boek 'Achtendertig nachten'. We maken mee hoe zwaar het verleden van zijn ouders op Roelf drukt. Zijn moeder ziet hij als een soort engel die altijd bij hem is. Telkens beleven we een stukje van het heden (1814), waarbij Roelf terugdenkt aan zijn verleden. Vooral in het begin van het boek is dit niet altijd even duidelijk, waardoor je steeds eventjes het verhaal kwijt bent. Wellicht komt dit ook doordat ik 'Achtendertig nachten' niet gelezen heb. Mooi is de beschrijving die toont hoe Roelf als kind zich anders voelt dan andere kinderen; hij merkt aan hen dat er iets bijzonders aan hem is. Dat is prachtig opgetekend; ook zijn reactie wanneer hij langzaam de waarheid ontdekt. De tijd waarin het boek speelt wordt als ellendig en wreed neergezet. Er is geen schroom bij het beschrijven van gruwelijkheden. Natuurlijk komt dit mede door de sociale omgeving van Roelf. Maar die tijd was ook verre van het romantische beeld dat vaak in historische boeken wordt beschreven. Het leven in Holland was hard en de droom van Roelf was dan ook om eens over het water naar De Nieuwe Wereld te ontsnappen.
Een knap geschreven boek waarin de tijd en de personages uitstekend beschreven worden. Wel jammer dat sommige stukjes wel in de jaren 70 van de vorige eeuw lijken te spelen, het woordgebruik is soms te populair, vooral in het begin van het boek, alsof de schrijfster er dan nog in moet komen, want als je de eerste 100 pagina's voorbij bent, wordt het een stuk beter, zelfs zeer goed.
Geef een reactie