Lenne gaat als vrijwilligster werken in het kamp Moria op Lesbos. Al meteen bij het lezen van de proloog word je het verhaal ingezogen. Het raakt je wanneer je leest over een meisje dat een schipbreuk heeft meegemaakt en op de wal haar laatste adem uitblaast. Haar ouders zijn in de menigte zoekgeraakt.
Lenne wordt daarna bij een vrouw geroepen die tijdens de overtocht over zee weeën heeft gekregen en nu in een geïmproviseerde kraamkamer bevallen moet. Kort daarvoor zijn ze met een rubberboot aangespoeld en ternauwernood aan de dood ontsnapt. Dat is het moment dat Lennes hart breekt en het tegelijkertijd verliest aan Lesbos. En aan al die hulpbehoevende mensen die snakken naar hulp, troost en aandacht. Om die reden gaat Lenne enkele jaren later terug naar Lesbos. Daar ontmoet ze Shadi, het jongetje dat ze geholpen heeft bij de geboorte en dat kort daarna zijn moeder heeft verloren. Zijn vader, Yassin, werkt op de dokterspost als vertaler en probeert zo goed mogelijk voor Shadi te zorgen.
Lenne weet dat een relatie tussen hulpverleners en vluchtelingen verboden is. Daarom vecht ze tegen de gevoelens die langzaam maar zeker groeien voor Yassin.
Wanneer Yassin door de hulpverleners met het evangelie in aanraking komt, roept dat heel veel vragen bij hem op. Hij komt in gesprek met Jos, de evangelist. Hij moet nog veel leren maar het wordt voor Yassin steeds duidelijker dat God hem ziet in zijn erbarmelijke omstandigheden en ook voor hem wil zorgen. Meer nog, dat God zijn zonden wil vergeven. Het geeft hem een blijdschap die hem boven alle ellende uittilt.
Het verlangen komt in hem op om zich samen met Shadi te laten dopen. Lenne is hier getuige van, samen met Shadi’s oma die onverwacht terugkomt in zijn leven. Ze is - naast Shadi - de enige bloedverwant van Yassin, die nog in leven is.
Yassin doet een verrassende en schokkende bekentenis aan Lenne. Maar hun liefde houdt boven alles stand, ondanks cultuurverschillen, omstandigheden en een onzekere toekomst.
Een aangrijpend boek waarin de schrijfster je een kijkje laat nemen in de barre en mensonterende omstandigheden in Lesbos. Tegelijkertijd groeit de bewondering voor het liefdevolle werk dat de vrijwilligers verrichten.
Vanuit eigen ervaring als vrijwilligster weet Tonja Versluis het op een gevoelige en trefzekere manier op te schrijven, waardoor dit boek het lezen meer dan waard is.
Een veelbelovende schrijfster van wie we in de toekomst hopelijk meer boeken zullen lezen.
Geef een reactie