'Witter dan sneeuw' is het veelbelovend debuut van Marianne Grandia. Een boek dat een vrouw raakt. In de eerste plaats omdat het gaat over de liefde tussen een vader en een dochter. Een relatie die we als vrouw allemaal hebben, of we willen of niet. In witter dan sneeuw wil Kathy die relatie met haar vader duidelijk niet. Kathy voelt zich verraden door een gebeurtenis heel lang geleden en sindsdien heeft zij elk contact met haar vader verbroken.
Heel treffend beschrijft Marianne haar houding als ze na een periode van 27 jaar weer met haar vader wordt geconfronteerd. Maar ze is ook een talent als het gaat om het beschrijven van alledaagse situaties. Zo schets zij een verhaal dat zich wijze van spreken in je eigen omgeving zich zou kunnen afspelen; het is uit het leven gegrepen. Het voelt ook vertrouwd door de oer-Hollandse namen en Nederlandse gebruiken zoals gezellig bij elkaar een bakkie koffie doen. Bovendien ontdekt de lezer dat het in het alledaagse leven van de mensen rondom Kathy ook wel wat mis is, kinderloosheid, weduwnaar, hersteld van borstkanker.
Dit 'kleine' leed dramatiseert het 'grote verhaal' van Kathy's vader, waar Grandia een hele andere stijlvorm voor gebruikt, namelijk door het verhaal in briefvorm door te geven. Hoewel er zijn meerdere brieven nodig zijn om te begrijpen wat Kathy's vader heeft gedaan, is 'ontdaan' van alle 'omgevings'details waardoor het nog heftiger overkomt. Je kunt niet anders dan meevoelen wat Kathy voelt, na het lezen van de brieven, die voor haar een hele mix aan emoties openbreken.
Bijzonder is ook de rol van Ellen in het verhaal. Een gelovige vrouw, die in de wachtkamer van het ziekenhuis getuige is van het weerzien van vader en dochter. Zij hoort een stem van God en komt zodoende in contact met Steven, de vader van Kathy. Een opdracht waar ze mee worstelt. Maar uiteindelijk kan ze Kathy helpen met het verwerken van haar emoties. Zo loopt het verhaal naar het einde, naar de verwerking van het verleden, waar de vraag om vergeving alles bepalend is.
Witter dan sneeuw is niet alleen mooi om te lezen. Ze confronteert de gelovige met de vraag wat zou jij doen als God je wil gebruiken in het leven van een ander. Kortom een boek wat vragen oproept om met elkaar over in gesprek te gaan. Gespreksvragen zijn niet standaard opgenomen achter in het boek, maar het is een verhaal om over na te praten met vriendinnen.
Veelbelovend is Marianne Grandia als romanschrijfster ook omdat het verhaal nog niet af is. Hoe zou het verder gaan met Kathy en de mensen die op haar pad zijn gekomen? Zou de ontluikende flirt in een volgende roman groeien tot liefde?
Geef een reactie