Johanna Berglund is blij dat ze moderne talen studeert aan de universiteit en dat ze niet meer in haar geboortestad Ironside Lake woont. De Tweede Wereldoorlog is al een tijdje aan de gang als zij nodig is als vertaalster van Duitse krijgsgevangenen in haar geboortedorp. Zij had zich voorgenomen nooit meer terug te keren naar haar dorp. Toch wordt ze verplicht om zo haar land te dienen en keert ze noodgedwongen terug terwijl ze een dierbare vriend en vriendin moet achterlaten. Haar vriend is een zoon van Japanse immigranten. Wat Johanna meemaakt als vertaalster van de Duitse krijgsgevangenen en als dochter van de burgemeester, wordt in deze roman in briefvorm verteld. Johanna schrijft veel brieven en krijgt veel brieven en moet censuur plegen op brieven van en naar de krijgsgevangenen. Je moet even aan deze vorm wennen, maar in de loop van deze roman, blijkt hoe interessant en uitdagend het leven van Johanna zich ontwikkelt. Zeer de moeite waard om te lezen, juist omdat de verschillende perspectieven van denkbeelden over wie vijand is en wie vriend, door de verschillende briefschrijvers, de lezers aanzet tot nadenken over de eigen denkbeelden.
Naast dit alles is het ook een prachtige roman over een zich ontluikende liefde voor het leven. De titel is voor meer uitleg vatbaar. In deze roman wordt niets gesproken maar alles opgeschreven. De dingen worden niet openlijk uitgesproken maar er wordt een vuil spel gespeeld. Mensen doen zich voor als iemand anders en laten zich niet zien voor wie zij werkelijk zijn. Goede bedoelingen kunnen anders worden uitgelegd. De liefde kun je tussen de regels door lezen of de kladversies van een brief zeggen het tegenovergestelde van de brief zelf. En zo zijn er nog meer manieren van uitleg.
Een prachtig debuut. Niet zo maar een roman. Goed gedocumenteerd.
Geef een reactie