Ware liefde

Ik had Ware Liefde even laten liggen, want ik ging ervan uit dat het zo’n vakantie liefdesromannetje was. En voor een deel is dat ook zo. Het gaat over Violet die ongelooflijk beschermd is opgevoed in een klein stadje en niet eens een eitje kan bakken, omdat haar opvoeding gericht was op het zijn van een doelloze lege dame, getrouwd met een bemiddelde man, die wist hoe ze haar thee kon drinken en babbelen over nietsige dingen.

Eigenlijk zoals kinderen nu in onze cultuur ook wel worden opgevoed. Je haalt al snel je eten bij de Mac of in een studentenkroeg. Je moet interessant mee kunnen praten, anders tel je niet mee. Je moet weten wat de laatste modesnufjes zijn. Het was in Violets tijd al niet anders, met de aantekening dat het redelijk benauwd was om een meisje te zijn. Je mocht nergens in je eentje heen, altijd moesten degenen die over je opvoeding gingen ook weten waar je was en wat je deed. Het was dan ook 1893 in de Verenigde Staten.

Violet ervaart haar situatie ook een beetje als benauwd en krijgt het gedaan dat ze een maandje bij haar oma en haar zussen mag logeren om de Wereldtentoonstelling te bezoeken die daar op dat moment is.

Violets oma en haar zussen zijn vrouwen van hun tijd met ieder hun eigen opvattingen en bezigheden. Haar oma is een weldoenster. Zij trekt de stinkende sloppenwijken in om mensen te helpen. Een zus is een suffragette, die helemaal voor de rechten van de vrouw gaat (ze zou in onze tijd een LHBT-voorstrijder zijn. Een ander zus is licht dementerend en de vierde zus is rijk en sleept Violet naar de lege theevisites, waar ze op een gegeven moment van gruwt. Zo krijg je een mooi beeld van hoe de cultuur in die tijd was en hoe het leven in elkaar steekt.Violet voelt zich losgeslagen. Haar moeder is al weggegaan toen ze nog jong was en haar vader wil hertrouwen met een vrouw, die ze absoluut niet mag. Ze heeft het idee dat ze een ander ‘nest’ moet gaan bouwen, maar voelt zich te jong voor een relatie. Bovendien heeft ze geen idee wat een huwelijk inhoudt of zelfs maar hoe het is om een gezin te hebben.

In de maand dat Violet in Chicago is leert ze verschillende mensen kennen, onder wie ook verschillende jongemannen, een serieuze gelovige man, een zoon van rijke mensen en een man die ze niet kan plaatsen en die ze ten onrechte indeelt bij de criminele groep in de maatschappij.

Violet heeft geleerd een onechte façade in stand te houden in de omgang met mensen, maar ze beseft heel goed dat dat niet werkt in een relatie. Er moet dus ergens ooit een brug komen naar het kunnen uiten van wat ze echt denkt en voelt.
In onze tijd is het al niet anders. Gezien al onze vlekkeloze presentaties op de sociale media doen de jongelui en veel oudere lui precies hetzelfde. We weten niet meer goed in het echte leven hoe we onze echte gevoelens kunnen uiten, omdat alles mooi en gaaf en leuk moet zijn.

Ik zag in dit boek opeens heel veel parallellen met de gevechten die christelijke meiden moeten leveren in onze cultuur. Dezelfde vragen spelen een rol. Wie ben ik en wat ga ik zijn? Hoe bepaal ik welke relaties goed voor me zijn en welke niet?

Ik heb erg genoten van dit boek. Je moet wat door de taal en de omgangsvormen heen prikken, maar dan is het ook een boek met meer lagen.