Al leest de oubollige taal van dominee Busch een beetje lastig, je raakt er al snel aan gewend als je bereid bent zijn hart te zien dwars door zijn schrijfsels heen. Hoewel hij een kind van zijn tijd is, is zijn boodschap voor alle tijden en wellicht wordt het steeds actueler, naarmate we ongemerkt meer in leugens gaan geloven die stapje voor stapje groter worden in de westerse cultuur en het ‘christelijke’ denken. In die zin zijn er parallellen met de tijd van voor de oorlog in het toenmalige Duitsland aan te wijzen. Want leugens daar bedienen zich met meer systemen dan alleen maar de nazi’s van toen.
Met de moed van de hoop die de volgelingen van Jezus hebben, ziet dominee Busch meermaals de binnenkant van een cel en wordt hij blootgesteld aan de dreiging van de verhoren. Hij snapt dat hij niet tegen bloed en vlees strijdt en het overkomt hem dan ook weleens dat hij zelfs een nazi-bewaker het evangelie kan uitleggen, maar over het algemeen gesproken haten ze zijn leer en leven.
Hij vertelt een paar van zijn belevenissen en zijn pogingen om niet opgepakt te worden en over een aantal bijzondere gebeurtenissen. Hij laat het niet na om te melden dat hij geconfronteerd wordt met angst en geestelijke strijd. God redt hem keer op keer. De vrijheid van de titel gaat over de vrijheid die in Christus te vinden is. Het boekje bevat maar 144 bladzijden. Deel 1 gaat over zijn ervaringen in de oorlog. Deel 2 gaat over een dominee die hij veel las en die een voorbeeld voor hem was. Deel 3 bevat een paar preken uit 1944, waarbij het kruis van Christus in het middelpunt staat.
Geef een reactie