Thera’s erfenis

In dit derde deel van Aslander vertellen de proloog en de epiloog je niet veel, maar ze zijn als een enorme trigger geschreven. Het is het nog niet vertelde verhaal en wekt de indruk dat dit derde deel van Aslander een intermezzo is. Die indruk wordt gaande het verhaal steeds verder versterkt. Dat maakt dat je wilt dat er nog een deel komt. Maar nu ik erover nadenk hoeft het niet per se. Hoofdzaak in deze thriller is dat Aslander genoeg argwaan krijgt om zaken te willen uitzoeken. Thera is overleden en de omstandigheden zijn op zijn minst vreemd en niet passend bij haar.

Maar het meest intrigerend zijn de zaken die in Aslanders eigen leven spelen. Dat begint gelijk al met Hidde, een thuisloze man die lid is van Aslanders gemeente. Hij vormt het schrijnende verhaal van de machteloosheid van de invloed die een dominee zou moeten hebben. De worsteling van elke dominee met de manier waarop hij of zij de kudde hoedt of niet. De zinnen die Van den Berg schrijft, hakken er meteen op in. Je voelt feilloos aan hoe afgeleid Aslander is door zijn eigen worstelingen. Hoe moeilijk het is om werkelijk te zien wat je prioriteiten moeten zijn in zo'n dienende functie.

Na het laatste detective avontuur van Aslander duurt het ongeveer een jaar voordat Mila, een van de leden van zijn team, weer contact met hem zoekt. En ook bij haar worstelt hij met zichzelf en vraagt hij zich af hoe goed of slecht hij haar kent en hoe het verder zal gaan. Vervolgens krijgt Lammert Aslander te maken met het overlijden van Thera, die al een jaar geleden overleden blijkt te zijn en die haar huis en vermogen aan hem nalaat. Dat laatste is een van de grootste onwaarschijnlijkheden ooit. Maar bij de notaris komt de aap uit de mouw. Aslander kan niet geloven dat Thera gewoon overleden is of zelfmoord heeft gepleegd. Hij denkt aan moord. Dus zoekt hij het uit.

Er is het nodige aantal twists in het plot om je scherp te houden. De combinatie van uitzonderlijke gevoeligheid en innerlijke strijd zorgt op een hilarisch moment voor een afgrijselijk en tegelijkertijd lachwekkend voorval, dat evenwel een diepe indruk op mij maakt.

Catharinus van den Berg speelt met woorden, beelden en mogelijke betekenissen. Hij zadelt je op met meer vragen dan oplossingen, maar ik denk dat dat juist de bedoeling is. Het raadsel is opgelost en toch niet. Je leven heeft een koers en het kan zomaar totaal anders gaan. Je vertrouwt iemand maar is dat gevoel terecht? En oh! Wat wil ik graag dat het allemaal goed komt met Lammert Aslander. Meer nog dan dat we werkelijk te horen krijgen wie al deze mensen binnen en buiten het team werkelijk zijn.